نمایش «۲۵۷» برای من فقط یک اجرا نبود؛ یک سفرِ درونی بود. سفری که با ظرافت روانشناسانه‌اش توانست مرا به عمق کودکِ درونم ببرد و لایه‌هایی از خویشتن را ببینم که مدت‌ها خاموش مانده بودند.
از آقای مسعود بهمنی عزیز، تهیه‌کننده و نویسنده‌ی این اثر، و آقای حسین فردوسی، کارگردان توانمند نمایش، صمیمانه سپاسگزارم که چنین تجربه‌ی منحصربه‌فردی را خلق کردند. همچنین از آقای کوروش رجایی بابت طراحی‌ها و کارهای هنری دقیق و تأثیرگذارش قدردانی می‌کنم.

و در نهایت، از خانم مونا پاشا تشکر ویژه دارم؛ هنرمندی که همراهی و توانایی‌اش در اجرای تعاملی باعث شد این سفر درونی برای من عمیق‌تر، واقعی‌تر و روشن‌تر شود.
پیامی که پس از اجرا ارسال شد با آن مهر، امید و نوری که در کلام، برایم بسیار ارزشمند است. نمایش با هنرمندی شما مانند خورشیدی بود که تاریکی‌های قلبم را روشن کرد و این تجربه را برای من به یک خاطره‌ی ماندگار تبدیل کرد.

از همه‌ی عوامل نمایش ۲۵۷ سپاسگزارم که چنین اثر متفاوت و انسانی را رقم زدند. 🌿✨