🎭 از نسل جوان
تئاتر، ورای وجوه هنری خود، امروزه به صنعتی فرهنگی تبدیل شده است. شاید دایرهٔ تماشاگرانش همچون سینما گسترده نباشد، اما همواره می‌کوشد فکر تولید کند و در ذهن مخاطبان معنا بیافریند. از این رو، به پژوهش و طراحیِ جدی نیازمند است تا بتواند مسیر دقیق‌تر و روشن‌تری برای خود رقم بزند؛ خصیصه‌ای که اهالی این هنر نیز به آن توجه داشته‌اند. «برکه بذری» پژوهشگر، مدرس، پرفورمر، بازیگر، بازیگردان، مشاور و کارگردان عرصهٔ هنرهای نمایشی است. او سرپرست و بنیان‌گذار گروه نمایشی «۳۶۶» از سال ۹۸ تاکنون است و از سال ۹۹ نیز به‌عنوان مدرس تئاتر فیزیکال فعالیت می‌کند. این پژوهشگر تئاتر طی سال‌های اخیر مطالعات متعددی در حوزهٔ نمایش انجام داده و به‌ویژه حول موضوعاتی چون اسطوره‌ها، آیین‌ها و تئاتر ایرانی پژوهش کرده است. پروژه‌های تحقیقاتی‌ای همچون «وارثان» و «نمک» نیز از جمله فعالیت‌های پژوهشی او به‌شمار می‌روند. این آرتیست در عرصهٔ اجرا نیز تجربه‌های فراوانی دارد. او به‌عنوان آکتور در نمایش‌های «فهرست»، «گوریل پشمالو»، «فهرست مردگان»، «صف»، «ضَن»، «شب سیصد و شصت و ششم»، «دهلیزهای بی‌انتهای خاطره»، «نامه‌هایی بر دوش تندباد»، «مردگان بی‌کفن و دفن» و «نامه‌های فراموش‌شدهٔ یک خاطره» حضور داشته و نقش‌آفرینی کرده است. این پرفورمر و مدرس تئاتر فیزیکال، این روزها با تازه‌ترین اثر نمایشی خود، «دیوآب»، در تماشاخانهٔ ایرانشهر روی صحنه است. او پیش‌تر نمایش‌هایی نظیر «اهانت به تماشاگر» و «پرواز شمارهٔ ۳۶۶ و سگ اداری» را کارگردانی کرده و اینک با «دیوآب» دوباره به صحنهٔ کارگردانی بازگشته است. این نمایش نوشتهٔ «علی اتحاد» است و به‌صورت مشترک توسط «یاسر خاسب» و «برکه بذری» کارگردانی شده؛ همچنین «امیرحسین فتحی» و با همراهی «علی سرتیپی» تهیه‌کنندگی این اثر را بر عهده دارند. همان‌طور که تخصص و پیشینهٔ کارگردانان این نمایش گواه آن است، «دیوآب» در بستری انتزاعی و با ویژگی‌های تئاتر فیزیکال و بدن شکل گرفته و تا روزهای پایانی آذرماه در مجموعهٔ نمایشی ایرانشهر اجراهای عموم خود را پیگیری می‌کند.