درود
تئاتر باکارا در مجموع حاصل تلاش و زحمت هنرمندان عزیزی بود که نیاز به حمایت دارند و بنده هم بهشون خدا قوت میگم .این مجموعه دارای نقاط قوت و ضعف هست .فضای صحنه مناسب بود و سعی داشت حافظه تاریخی مخاطب رو بهش یادآوری کنه یا مخاطبی که تجربه چنین فضایی رو نداشته براش تداعی بشه و این حیث نمره قابل قبولی داشت .بازی بازیگران خوب بود و در کیفیت کار تاثیرگذار بود . صدای خوانندگان (هم مرد و هم زن )خوب بود و آهنگ های نوستالژی باعث زنده شدن تجربه هیجانی در مخاطب میشد.از سوی دیگه در نمایشنامه باید سیر حوادث به خصوص از جهت سلسله زمانی و هم از جهت تنوع در موضوعات بیشتر کار میشد.نمایشنامه در یک برهه زمانی گیر کرده بود و خط زمانی نداشت یا شخصیت ها گذشته پنداری زیادی نداشتند . حوادث داستان گیرایی لازم رو نداشت یعنی یک اتفاق خیلی ساده رخ داده بود و ذهن مخاطب درگیر حل داستان نمیشد .به عبارت دیگه نوع داستان مشخص نبود نه راز آلود و معنایی بود نه عاشقانه نه تراژدی و نه کمدی (که در دو مورد اخیر، اجرا این مسئله رو نشون نمیداد یا حداقل شدت نداشت) .اجرای خواننده با توقف اجرای بازی مصادف بود که این مسئله به کندی اجرا و انتظار تماشاگر منجر میشد و به نظرم میشد نمایشنامه رو طوری طراحی کرد که بازیگر بازی بیشتری مرتبط و همزمان با اجرای خواننده برقرار میکرد (کما اینکه در یک مورد این اتفاق افتاد و جنبه طنز خوبی داشت)طعنه های اجتماعی اوائل انقلاب خوب بود ولی زیادی مستقیم بود و میتونست یه مقدار به خود مخاطب هم واگذار بشه ذهن مخاطب با این اثر در گیر نمیشه ولی میتونه ازش لذت ببره