آیناز کاکاوند فعال هنری

سلام و خسته نباشید به عوامل نمایش روزمرگی بخصوص بازیگران دوست داشتنیه این کار.من در روز اول به تماشای کار نشستم.اولین مشکلم،انتخاب این نمایشنامه بود که شاید فضای آن به درستی درنیومده بود که من مخاطب احساس غریبی داشتم باهاش و نتونستم ارتباط بگیرم.این نمایشنامه که در واقع قصدش نشان دادن همه ی آن چه که در زیر لایه ی زندگی روزمره مان پنهان شده است،و حتی مبارزه با سطحی نگری جامعه است،باید بگم متاسفانه خود کار در سطح مانده بود،ارتباط بازیگران درنیومده بود و من به عنوان مخاطب نه روابط آن هارو باور کردم،نه خشمشان را نه نگرانیشان نه دعوایشان نه غمشان را نه در پاریس بودنشان را نه...و حتی گاها ژست خارجی بودن آن ها تو ذوق میزد و اگر کاراکتر سوم وارد نمیشد شاید حتی دیدن ادامه ی کار سخت میشد...در مجموع با احترام کارو دوست نداشتم و این نظر و سلیقه ی شخصی من هست.