از معدود کارهایی بود که تونستم با طنزش ارتباط بگیرم،به اندازه و به جا و به دور از لودگی بود.از بازیهای درخشان همه‌ی بازیگران هم نباید غافل شد.
حتی کارکتر سرباز هم قشنگ دراومده بود چه برسه به کارکتر های اصلی :))

درود
تئاتر باکارا در مجموع حاصل تلاش و زحمت هنرمندان عزیزی بود که نیاز به حمایت دارند و بنده هم بهشون خدا قوت میگم .این مجموعه دارای نقاط قوت و ضعف هست .فضای صحنه مناسب بود و سعی داشت حافظه تاریخی مخاطب رو بهش یادآوری کنه یا مخاطبی که تجربه چنین فضایی رو نداشته براش تداعی بشه و این حیث نمره قابل قبولی داشت .بازی بازیگران خوب بود و در کیفیت کار تاثیرگذار بود . صدای خوانندگان (هم مرد و هم زن )خوب بود و آهنگ های نوستالژی باعث زنده شدن تجربه هیجانی در مخاطب میشد.از سوی دیگه در نمایشنامه باید سیر حوادث به خصوص از جهت سلسله زمانی و هم از جهت تنوع در موضوعات بیشتر کار میشد.نمایشنامه در یک برهه زمانی گیر کرده بود و خط زمانی نداشت یا شخصیت ها گذشته پنداری زیادی نداشتند . حوادث داستان گیرایی لازم رو نداشت یعنی یک اتفاق خیلی ساده رخ داده بود و ذهن مخاطب درگیر حل داستان نمیشد .به عبارت دیگه نوع داستان مشخص نبود نه راز آلود و معنایی بود نه عاشقانه نه تراژدی و نه کمدی (که در دو مورد اخیر، اجرا این مسئله رو نشون نمیداد یا حداقل شدت نداشت) .اجرای خواننده با توقف اجرای بازی مصادف بود که این مسئله به کندی اجرا و انتظار تماشاگر منجر میشد و به نظرم میشد نمایشنامه رو طوری طراحی کرد که بازیگر بازی بیشتری مرتبط و همزمان با اجرای خواننده برقرار میکرد (کما اینکه در یک مورد این اتفاق افتاد و جنبه طنز خوبی داشت)طعنه های اجتماعی اوائل انقلاب خوب بود ولی زیادی مستقیم بود و میتونست یه مقدار به خود مخاطب هم واگذار بشه ذهن مخاطب با این اثر در گیر نمیشه ولی میتونه ازش لذت ببره

نمایش کمدی جالبی بود، همگی خسته نباشید ولی خیلی جاها صدای بازیگران به خوبی نمیرسید. آقای صادقپور خیلی با نمک بودند ولی طبق عادت کلیپ های اینستاگرامشون گاهی صداشون رو یواش میکنند که این امر در اینستاگرام جواب میدهد و عالیه ولی در صحنه ی نمایش باعث میشه برخی دیالوگ ها را خوب نشنویم، پایان بندی نمایش هم کمی غیرمنطقی بود و چندان به دلخواهم پیش نرفت، در مجموع نمایش را دوست داشتم ولی شخصا کمدی های با لول تر نظیر نمایش بار هستی، مغازه ی خودکشی،فین جین رو ترجیح میدم...