گاهی وقتا ما به عنوان مخاطب، به قدری دنبال دریافتهای ثانوی یا آموزه های پنهان در زیرلایه های نمایش می گردیم که فراموش می کنیم یکی از اصلی ترین وجوه نمایش، جنبه سرگرمیه اونه. انگار داریم عادت می کنیم که هرچقدر نمایشها پیچیده تر و برای ما دور از فکر و تامل باشه ازش تعریف و تمجید بیشتری بکنیم. بنظر من در شرایط فعلی همینقدر که یک نمایش با زمان حدود دو ساعت می تونه بی وقفه مخاطب رو سرگرم و شاد نگه داره، یک نمایش موفقه! بازی های درخشان و بدن آماده ی بازیگران رو نمیشه نادیده گرفت. تولید نمایش کمدی در زمان و جغرافیای ما نه تنها سخت بلکه تیغ دو لبه ست. قبول! اما تلاش موفق گروه اجرایی در این نمایش همچنان پذیرفتنی و مقبوله. صحنه پلی بک و ورود ببعی ها از هوشمندانه ترین انتخاب های کارگردانه. پاساژهای ظریف قاضی هم دیدنیه اما دکور منفعل و بازی کم جان خاتون از کیفیت نهایی اثر کاسته.