داستانهای شاهنامه بی تردید برای بیشتر ایرانیان آشنا هستند و این کار را برای اجرا بسیار سخت می نماید. به راستی چگونه می توان داستانی از هزار سال پیش که هزاران نفر شنیده اند را به گونه ای دیگر نمایش داد ؟ و این نمایش کوشش بر دیگر گونه بودن نهاده است که قابل ستایش است اما چند نکته به عنوان یک تماشکر یک نمایش حماسی در خور گفتن است.نخست آنکه در داستان این ضحاک نیست که به ایران لشکر کشی می کند و دیگر اینکه در داستان هیچ پیشکار شیرین زبانی وجود ندارد که از حس حماسی داستان بکاهد و این فریدون نیست که به جستجوی مردمان است بلکه این مردمان هستند که در پی او به جستجو هستند و دست آخر باید گفت که این نمایش ترکیبی است از یک نمایش باله با پس زمینه تصاویر متحرک و بازی نور و سایه و نوای دل انگیز موسیقی و حس خوب بازیگران