بخش کوتاهی از گفتگوی نویسندگان کتاب «عباس کیارستمی» (انتشارات دانشگاه ایلینویز)

...
جاناتان رزنبام: احتمالاً داری به این اشاره می‌کنی که کیارستمی پرداختن به مسائل زنان را از «10» شروع کرده بود. در «شیرین» همان‌طور که خودت پیدا کرده‌ای، بحث مشابهی هم در مورد سن و طبقه‌ وجود دارد. در اشک‌بارترین قطعه‌ی فیلم می‌‌شنویم که فردی می‌گوید: «نفرین بر این بازی مردانه که عشقش نام نهاده‌ایم». اما وقتی از کیارستمی پرسیده شده چرا همه‌ی عواملش را از بین زنان انتخاب کرده پاسخ داده: «چون زنان زیبا،‌ پیچیده و شورانگیز هستند.» و بعد اضافه کرده: «به‌علاوه زنان بیش‌تر احساساتی هستند. معشوقه‌بودن بخشی از تعریف آن‌هاست». این حرف من را تقریباً یادِ دیوید اُ سلزنیک می‌اندازد!

مهرناز سعیدوفا: اگر باید حرف کیارستمی را جدی می‌گرفتم آن‌را تعریفی بسیار پُرشور می‌دانستم. اما با این حرف مثل یک جوک یا یک‌جور دست انداختن مواجه می‌‌شوم. گاهی اوقات در مصاحبه‌ها از این کارها می‌کند!

منبع: «ماهنامه مهرنامه»، شماره ۴، مرداد ۱۳۸۹ (http://bit.do/bazie_mardane)

تقدیم به: ابرشیر عزیز (http://www.tiwall.com/users/ardeshir.cloudy)