این فیلم رو دیدم
بیشتر شبیه این بود که یه نماینده خانم بخواد بیاد و از سینما و حرفه و حرف و حدیثا و حقوقشون دفاع کنه، بعد بهش بگن مستقیم اینو نگو، اونم بگه باشه، فیلمش میکنم، فیلم مستانه! :D
برام تعجب آور بود خانم کوثری همچین نقشی بازی کنه اونم با دیالوگهای اونقدر شعارگونه، نمیگم اون حرفا غلطه ، اتفاقا تنها حس ارزشمندی که بهم داد همین بود که من تا ساعتها داشتم به این فکر میکردم که مثلا یه اتفاق مشابه برای من و یا یه بازیگر چهره ، چقدر میتونه متفاوت ادامه پیدا کنه و چه ملاحظات دست و پاگیری توی احقاق حقوق اینچنینیشون دارن و ....اما اینقدر تابلو گفتن اون دیالوگا، بی سلیقگی محض بود!
یا نقش جامی با اون اداهای هیستریکش، اونقدر سیاه و تابلو بود که اصلا انگار یه بیمار روانی باسابقه بود و یا از یه دنیای دیگه اومده.
یا نقش وکیل جامی که بطرز تابلوواری متشرع و سواستفاده چی از دین بود! با اون وضوحی که این بعد از شخصیت اون داشت که باید قاضی (اگر یه ذره عقل داشت) بیرونش میکرد!.....
تازه صحنه دادگاه که مثلا تماشاگر روال گرفتن حق شخصیت قصه رو از دادگاه با جدیت دنبال کنه، صحنه بی منطق پشت کردن وکیل جامی به قاضی رو میبینیم ... دیدن ادامه ›› که با مکث و یه جور لودگی، خنده تماشاگر رو در میاره که با فضای دادگاه و غم شخصیت قربانی و غضب وکیلش و ...منافات داره!
یا اون پایان ساده لوحانه و رویایی که فقط برای "آخیش" گفتن تماشاگر بود...
یا نقش مسئول ارشاد که اجازه کار رو از خانم میگرفت یه غلو تمام عیار توی دیالوگ و کلوزآپش بود که آدم یاد شخصیتای کارتونی مثل روباه مکار میفتاد.....
حقشه که بازی خوب خانم دوسلتشاهی رو هم بگم که خیلی دوست داشتم. بخصوص صحنه ای که داشت برای دوستش با اون حالت استیصال درددل میکرد ولی حتی این بازی خوبم توی این فضای شعاری و نمایشی از دست رفت :(
نمیدونم....خوب نبود