کِز کردی تُو شونه هاتو خودتو می بینی!
پرده ی پنجره ی چشماتو وردار و ببین دنیا رو!دیدنیه!
چشمِ ما رفتنیه!
زندگی مهلتِ پرسیدن به ماها نمی ده!
این جهانی که همه اش مضحکه وُ تکرارِ، تکه تکه شدنِ دل چه تماشا داره؟

حسین پناهی عزیزم
از کتاب:من وُ نازی