چیزهایی هست.چیزهایی که مثل هیچ یک از چیزهایی که می شناسم نیست.آنقدر عجیب و غریب اند که باور نمی کنم اصلاً وجود داشته باشند.
گویی جزئی از سرزمین عجایبی هستند که آلیس آن را کشف کرده بود.
بعضی وقت ها شاید،حس می کنم که من آلیس هستم ولی واقعاً که نیستم. اما ترجیح می دهم با فکر آلیس بودن باور کنم که اینجا،این دنیایی که در آن هستم دری دارد و کلیدی و من از روی کنجکاوی داخل آن شدم و تمام عمر بگردم دنبال شربت بزرگ کننده و شیرینی کوچک کننده و معجونی که مرا به دنیای خودم برگرداند.