من فیلم رو بسیاربسیاربسیار ضعیف دیدم. یادم می آید زمان دیدن فیلم در سینما مدام به خودم لعنت می فرستادم اما به احترام مسعود کیمیایی فیلم را به زود تا آخر دیدم.
یک داستان تکراری و با طرحی به شدت ضعیف. فخر النسا تا دقایق آخر فیلم می خواست سر به تن خاتون نباشد بعد دم در سینما آن دیالوگ های بی معنی را می گوید و مهناز افشار را بغل می کند! مگر قرار نیست فیلم نامه یک منطق داستانی را دنبال کند؟
کارگردانی و تدوین هم که دیگر قابل صحبت کردن نیستند اول فیلم قرار است در آینده باشد اما هیچ نشانی از آینده وجود ندارد گریم بشدت خنده دار مهناز افشار در پیری هم که اصلا قابل تحمل نبود طراحی صحنه و لباس هم دیوانه کننده بود همه لباس ها متعلق به ده های 50-40 بودند در حالی که داستان در سال 92 می گذشت! اجیر کرده ها با کلاه شاپو و پبرهن سفید و کت و شلوار مشکی از تویوتا کمری بیرون می آمدند؟! دیالوگ ها و کلماتی در آنها به کار رفته بود به شدت نچشب بود و اصلا به شخصیت ها نمی خود و کاملا غیر واقعی به نظر می رسید.
به نظر من آقای کیمیایی با یک شیب تند 80 درجه دارد خودش و پیشینه اش را از بین می برد.
بازی مهناز افشار و سحر دولتشاهی تا حدودی قابل قبول اما محمدرضا فروتن و پولاد کیمیایی پوچ و بدقواره بود.