وقتی از میان فیلم هایی از هنرو تجربه که هنوز ندیدمشون دنبال یه فیلم خوب می گشتم، با خوندن نقدها به بدون مرز رسیدم. خوشحالم که دیدمش، فیلمی که موقعیت انسان رو در مواجهه با جنگ و انسانیتو مرز، نه گل درشت که ساده و بی تکلف نشون می ده، فضای بعضن وهم آلود آخروزمانی و همچنین بازی های خوبی داره (البته بجز سرباز آمریکایی)
به هر حال پایان فیلم رو هم دوس داشتم که اون وجه انسانی و ضد جنگش به "به دنبال عشق رفتن" منتهی میشه.
انگار "عشق"* ورای جنگ و مصیبتو آوارگیه!
*البته که "عشقو جنسیتو تولید مثل"