به بهار شک می کنم
به شکوفه های نورسته
به تکاپوی زنبوران عسل
به بوی گل های معطر

بوی مرگ را می شنوم
در تنهایی و سکوت
شب هنگام
وقتی سیاهی همه چیز را می پوشاند

به خنده های تو شک می کنم
به رقص مهمان ها
به سیبی که گاز می زنم
به هیاهوی زیستن
به عطر غذای مادرم

بوی مرگ را می شنوم
شب هنگام
وقتی مهمان ها می روند
و سکوت شب چیره می شود . . .



96/01/18