حس خیلی خوبی داشت دیدن کنسرت نمایش " سی" .فضا و آب و هوای کاخ خیلی خوب بود. صدا برداری عالی بود. برای کسانی که ردیفهای عقب بودند مانیتورهای بزرگ تعبیه شده بود. کسانی که میخواهند ردیفهای عقب بلیط بگیرندبا توجه به اینکه صحنه از انتهای سالن قابل پیگیری نیست بهتر هست صندلی های وسط نگیرند چون صندلی های ابتدایی و انتهایی دید و فاصله بهتری نسبت به مانیتورها دارد.ترکیب جمعیتی که برای دیدن آمده بود به خصوص در انتهای سالن خیلی متناقض بود. درمورد کنسرت باید بگم تا جایی که من دیدم با وجود ترکیب متناقض جمعیت ولی صدای همایون شجریان و ساز سهراب پور ناظری همه را به وجد آورده بود خیلی ها ناخودآگاه تمام مدت اشک میریختند دو قطعه جدید و بسیار دل نشین به نام " خوب شد" و " ایران من" بزرگترین سورپرایز کنسرت بود. در مورد نمایش هم حذف زمان و در کنارهم قراردادن زال و رودابه و رستم و سهراب، بروز رسانی تاریخی هوشمندانه و از نقاط قوت نمایش بود. شخصیت پردازی ها به نظرم اصلا خوب نبود مهدی پاک دل با اون بازوهای نحیف تنها کسی را که به ذهن متبادر نمیکرد رستم بود رستمی که در نقش دبیرکل سازمان ملل و یه دیپلمات برجسته به نظر می آمد تا رستم دستان شاهنامه و بیشتر مطلوب ذهن نویسنده بود . نقش صابر ابر به نظرم بییننده را خیلی گیج میکرد من خودم متوجه نشدم ایشون ضحاک ماردوش هست یا مهراب پدر رودابه یا راوی قصه با این حال نورپردازی و جلوه های ویژه عالی و محوریت شاهنامه بیننده را مشتاق میکنه نمایشنامه را دنبال کند...در مجموع بسیار لذت بردم و راضی هستم از مبلغی که بابت دیدن کنسرت نمایش پرداخت کردم.