در کتاب من به روایت من از دکتر نیما قربانی، خوانده بودم که ما معمولا یک سری برداشت های اشتباه از خودمون داریم، چون در برداشت های ما ناخودآگاه ما یک سری حقایق را جابجا می کند و برای داشتن برداشت بهتر از خودتون بهتره از کسانی که شما را می شناسند در مورد خود سوال کنید و آن خصوصیتی که اکثرا می گویند مال شماست ولی شما قبول ندارید، احتمالا آن خصوصیت مال شماست ولی شما نمی ببینیش. در این فیلم، دقیقا وقتی شخصیت اول بعد پانزده سال برمی گرده به شهری که در آن دانشگاه رفته، با دیدن استاد و هم کلاسی های قدیمیش، با بخشی از خودش ملاقات می کنه که ذهنش براش تغییرش داده. خیلی فیلم پخته و خوبی بود و به نظرم به اندازه کافی دیده نشد.
پیشنهاد می کنم این فیلم را ببینید.