دلــــــم گردیــــده دیوانـــه ز آن مـاه
که روی خــود کنــد بر ما گهی گـاه
به لبخنـــدی چــو مهمـانـــم کنـد او
کشـــم در حســـرت لبخنـــــد او آه
پـری چهـــــره ، پــری روی و پریمـاه
شـــــدم با دیدنــــش از راه گمــراه
خیــــالم در وصـــالش بود چـون کاه
سحرگشت و برفت از پیشم آن ماه
------------------------------------------
الف.عارف