من عاشــقِ زیبایی ، تــو ، زیبایی و رویایی
هـــر روز فــــزون گــردم ، در حرفـه شیدایی
اینگونـه که من هستم ، دیوانه و سرمستم
ترســـم کــه بـه بـار آید ، آخر ، سرِ رسوایی
یک دم به کنــــار مــن ، بنشیــن تو نگار من
تا مـن کِشمَت در بر ، با عشـوه ی سودایی
شیرینی و من فرهاد ، چون زلف تو ام بر باد
مجنون شـده ام اکنون ، در پیش چو لیلایی
آن خط امانـــم کــــو ، زان تیــــرِ کمــــان ابرو
آن دم کــه نگاهــت را ، بر مــا تو چو بنمایی
کان زلف سیــــه بـا آن ، روی چو مــــه تابان
در شـــام سیــــاه من ، باشد چه تماشایی

الف.عارف