فیلم «پدرخوانده» تنها یک داستان مافیایی نیست؛ بلکه نمایشی اسطوره‌ای از قدرت، خانواده و سرنوشت است که در قالب شخصیت‌هایی می‌بینیم که نمادی از خدایان بزرگ یونانی‌اند. این تطابق اسطوره‌ای به ما کمک می‌کند عمق روانشناسی و جایگاه هر شخصیت را بهتر درک کنیم.

ویتوی کورلئونه، پدر خانواده و فرمانروای دنیای زیرین مافیا، در نقش زئوس ظاهر می‌شود؛ خدای آسمان و قدرت مطلق که با حکم‌رانی حکیمانه، نظم و عدالت را در قلمرو خود برقرار می‌کند. اقتدار ویتو، مانند زئوس، در مرکز خانواده و سازمانش قرار دارد و همه به فرمان او گوش می‌دهند.

مایکل کورلئونه که مسیر تحولی پیچیده را طی می‌کند، با هادس، خدای دنیای زیرزمین، قابل مقایسه است. او از جوانی بی‌طرف و نسبتا دور از خشونت، تبدیل به حکمرانی سرد و بی‌رحم می‌شود که در سایه‌ها و پشت پرده‌ها قدرت را قبضه می‌کند. این نمادگرایی نشان از تاریکی درونی و دنیایی مخفی دارد که مایکل به آن وارد می‌شود.

سونیا، برادر تندخو و پرخاشگر، تجسمی از آرس، خدای جنگ است. نیروی آتشین و خشمگین او که گاه غیرمنطقی و واکنشی است، همانند آرس عمل می‌کند؛ ... دیدن ادامه ›› جنگجویی که بر اساس هیجان پیش می‌رود و به همین دلیل در نهایت سرنوشت تلخی دارد.

تام هگن، مشاور وفادار خانواده، در قالب هرمس، پیام‌رسان و خدای زیرکی، ظاهر می‌شود. او پلی است میان دنیای مافیا و قانون، که با هوش و دیپلماسی به حفظ تعادل و حفاظت از خانواده کمک می‌کند.

در نهایت فردو، برادر آسیب‌پذیر و ناتوان، می‌تواند نمادی از خدایان تضعیف‌شده‌ای مانند آپولو یا دمیتر باشد؛ جوانی که به خاطر ضعف‌ها و وابستگی‌هایش، جایگاه خود را در خانواده و سرنوشت آن به خطر می‌اندازد.

این نگاه اسطوره‌ای به «پدرخوانده» نشان می‌دهد که چرا این فیلم تا امروز به عنوان یک اثر کلاسیک و جاودانه باقی مانده است؛ چون در پس قصه‌ای مافیایی، داستانی کهن و آشنا از خدایان، قدرت‌ها و انسان‌هایی است که با سرنوشت و خودشان در حال مبارزه‌اند