در ابتدا و با احترام به همه ی سلایق، این مطلب نگاه و مواجه ی شخصی من در اجرای ۲۹ آذر با اثر است و ممکن است همسو یا مخالف نظر شما عزیزان باشد.
نمایش چند سال پیش از آن دسته نمایشهایی ست که باید چند سال پیش به صحنه میرسید. زمانی که تازه از تنور درآمد، زمانی که داغ ها تازه تر بود و سالهایی که زخم های متعدد و بی امان روزگار اشک چشمان ما را خون می کرد. شاید امروز برای یادآوری سختی ها و ناملایمات گذشته کمی زمخت و پوست کلفت شده ایم و وسعت و حجم فجایع ناگوار زندگی دیگر برایمان رمق تاثر نمی گذارد. زنده نگاه داشتن حافظه تاریخی مردم قطعا ستودنیست و دراماتیزه شدن وقایع تاریخی کمک شایانی در این امر دارد. متن چند سال پیش در شکل ساختاری خود با پرش در برهه های متفاوت زمانی به روایت مشغول می شود و در این مسیر پل ارتباطی بین برخی از کاراکترها شکل می گیرد و در پایان اثر دیوار چهارم با مخاطب خود را شکسته و در قالب «نمایش در نمایش» به کار خود پایان می دهد. نمایش اپیزودیک است و در هر صحنه داستانی نقل می شود، حتی جنس دیالوگ نویسی و مونولوگ نویسی در اپیزودها متفاوت است، برخی سلیس و ساده و برخی پیچیده و گنگ، این متن در قالب اجرای جشنواره ی تئاترشهر به صحنه رسید و در این اجرا نکاتی همچون متن، بازی، طراحی پوستر و بروشور و لباس و گریم و ویدیو مپینگ نقاط قوت اثر بودند و در بخش طراحی نور شامل ضعف و نکاتی بود که قطعا وابسته به شرایط اجرایی اثر می باشد.
اما در کارگردانی این اثر جای بحث و مجادله بسیار است و می توان امیدوار بود تا در اجرای عموم نمایش، موارد مهمی چون برخی میزانسن ها، و انتخاب موسیقی بازنگری اساسی شود.
به امید اجرای عموم پر اقبال برای این نمایش خوب و عرض خسته نباشید برای عوامل درخشان گروه
موید و برقرار باشید
۳۰ / آذر / ۱۴۰۴