علی ویسی فعال هنری

در رابطه با سیئر و اجرای بچه ها باید بگم دستمریزاد که با این شرایط سخت یه کار قشنگ رو که زحمت و شور و اشتیاق و دغدغه رو میشد توی لحظاتش حس کرد به اجرا بردن، حسین فردوسی هم اگر از کوچیکترین کارش در مقام کارگردان بخوام دفاع کنم نظم و انسجام بین نزدیک به سی بازیگر در قالب یک بدن واحد با اون دقت و وسواس کار بسیار بسیار سختی بود که حسین طبق معمول از پسش براومد(اونی که اینکارست میفهمه)، دیگه مابقی زحمات بماند،یک جمله واسه دوستانی که کارشون بد نوشتن هست نه نقد دارم، در ابتدا اگر خودت بهتر میتونی بسم الله، و بعد همین که چراغ سالنی در این شهر به واسطه یک گروه جوون که سرما و گرما نمیشناسن چون عشق به تئاتر دارن و از خیلی چیزاشون واسه صحنه تئاتر و احترام به من مخاطب میگزرن روشن میمونه باید قدردان باشیم، حالا دیگه نکات مثبت دیگه نمایش مث بازیها، نور، فرم، قابها، کارگردانی و..... به کنار.