آوا علیخانی فعال هنری

ما عادت کردیم به این اتاق پنجاه قدمی کوفتی!

اوایل کار متوجه داستان نمیشدم اما بعد از اینکه نمایش پیش رفت به شدت نظرم جلب شد و تا آخر خسته نشدم ، ریتمی که پی در پی حفظ میشد در روند کار و بازیگران آمادگی این سرعت و هماهنگی رو داشتن که نشاندهنده تمرین و زحمات زیاده ، و البته وجود صحنه هایی که احساسات تماشاگر رو تحت تاثیر قرار میداد .

خشته نباشید 🤍