یک کمدی سرراست از نیل سایمون که پرداخت و طراحی خوبی روی اون در این اجرا صورت گرفته. نور درست و دکور ساده متناسب با متن است. ریتم نمایش نه تند و نه کند. بازی های نسبتا یکدست. اما بازی های محسن میرزاخانی در نقش فیلیکس و بهادر خسروجردی در نقش وینی عالی بودند. بداهه پردازی های این دونفر کاملا به چشم میومد که نشان از زندگی کردن نقش بود و نه اضافه کاری جهت خودنمایی. در کل اگر به دنبال یک کار کمدی خوب برای یک شب پاییزی هستید به نظر من این کار میتونه گزینه مناسبی باشه. به همه عوامل صحنه و پشت صحنه خسته نباشید میگم.