میلاد فرج زاده فعال هنری

جدای از بازی‌های درجه یک و بالاتر از سطح خیلی از تئاتر‌های روی صحنه، وقتی شب دوازدهم رو می‌بینی، قبل از هرچیزی مطمئنی که کارگردان به ذره ذره ی جزئیات فکر کرده...بی تردید می‌گم این نمایش یکی از با کیفیت ترین آثار این چند وقته تئاتر ایرانه و مخاطب باید آب دستشه بذاره زمین و بره نگاهش کنه...موسیقی، طراحی ها و همه چیز درجه یکه و فراتر از انتظارات ات خواهی دید...اما جدای از همه ی این‌ها نکته ای هست که گفتن‌اش خیلی مهمه از نظر خودم...دیشب من تئاتری دیدم که مخاطب عام اش بعد از اجرا تو کوچه پس کوچه های اطراف سالن موقع رفتن به خونه داشتن با سرخوشی ازش حرف می‌زدن و لحظات اش رو مرور می‌کردن...این بزرگترین دستاورد هر اجرایی می‌تونه باشه و این فوق‌العاده است