دیشب به تماشا این اجرا نشستم. هرگز فکر نمیکردم نمایشی با این شیوه اجرایی به قدری مجذوبم کنه که صندلی های آزاردهنده سالن رو از یاد ببرم. طنزپردازی اثر کاملا کافی و دلنشین بود. شی گردانی بازیگران به قدری ظریف و حرفهای بود که انگار مثلث ها به راستی "بدنِ انسان وار" داشتند. بی صبرانه مشتاقم آثار دیگری از این گروه ببینم. موفق و درخشان باشید.
دیشب به تماشای این اثر نشستم. از همان ثانیه اول نظرم به دکور جلب شد. فضایی بسته و تاریک که باریکهای نور بر آن میتابید. هنگامی که خانم مهرجو وارد شدند کفششان برایم قابل توجه بود. کفش غیرعادی و مرموز جلوه میکرد که با فضا اثر بسیار همخوانی داشت. نسیمی در صحنه میوزید که پره های پنجره را حرکت میداد و همینطور مو های آشفته زن را. قطعا این طراحی دکور و نور پردازی ها به یادم خواهد ماند. موفق باشید به امید درخشش روز افزون.
در ابتدا خسته نباشید میگم به تمامی عوامل و بازیگران عالی بودید. نمایش کارگردان رو به همراه دوست عزیزی به تماشا نشستیم و هردو لذت بردیم. از همان صحنه آغازین اجرا نظرم به دکور جلب شد. خلاقانه و هوشمندانه بود. فاصله بازیگر با پرده به اندازهای بود که احساس میکردم چیزی میان ما نیست. حضور اشخاص بازی در محیطی مکعب گونه به شکل تلوزیون بسیار برایم حائز اهمیت و جالب بود. صدای رسای بازیگر نقش کارگردان همچنان در ذهنم قابل شنیدنه و هیچ گاه صحنهای که همچون ادیپ سعی داشت چشم هاش رو کور کنه از یادم نمیره. حرف زیاد هست اما به همین بسنده میکنم که بگم عمیقا خوشحالم از وقت و زمانی که صرف دیدن اجرا کردم. به امید دیدن آثاری خوب و ارزشمند همچون کارگردان در تمامی سالن های تهران...
من در دو نوبت این اثر رو دیدم. طراحی صحنه جالب و خلاقانه است. بازی بازیگران با در نظر گرفتن هنرجو بودنشان قابل قبول است. ریتم صحنه، بازی بازیگران و اتفاقات کند نمیشود که جزو ویژگی های مثبت این کار است. ولی به نظرم عوض شدن متن نمایشی به ارتقا پیدا کردن اون کمکی نکرده. از محتوا اثر کاسته و به کمدی بودن آن افزوده است. درکل از دیدنش لذت بردم. موفق باشید.