مهرداد بهزاد اول فعال هنری

من اجراهای اول این نمایش رو دیدم...امروز احساس کردم دلم برای اون حالی که توی سالن داشتم در تک تک لحظه های زندگی یاور تنگ شد و اومدم سری به تیوال زدم و نقد مردم رو خوندم با احترام به نظر همه کسانی که نظر دادن من فکر می‌کنم این نمایش و حرفش چیزی فراتر از کلاس بازیگری و مسئله سینما و سالن بد و ....بود...چیزی از میان اعماق درد مشترک تاریخی ملت ایران...نظرها شاید تا حدودی نا امیدی این روزهای من رو از اجتماع موجود بیشتر کرد...ما دردی بزرگتر از صندلی‌های بد سالن داریم که انگار کمتر به چشم اومده!