فیلم›باشگاه فیلم برج میلاد (جلسه‌ی سوم)

شاید اگر بخواهیم میان گرایش ها و جریان های مختلف سینمایی، دورترین جریان به سینمای هیچکاک را مشخص کنیم، به ذهن اغلب اهل سینما برسد که باید از سینمای پست مدرن و گرایش های فیلمسازی افرادی مانند کویینتین تارانتینو، تیم برتون، استیون سودربرگ، روی آندرشون و برادران کوین نام ببریم. ولی حتی در این کنج ظاهراً دور و جدا هم رد پای هیچکاک با دو سه عنصر بسیار اساسی آثارش مانند لحن دوگانۀ شوخ و جدی و همچنین ماجرای مک گافین و نوع استفاده از آن، به چشم می خورد. بحث این جلسه و قرار گرفتن فیلم «زودیاک» فینچر در این برنامه، حول همین محور می گردد.

باشگاه نقد و نمایش فیلم برج میلاد با مدیریت و برنامه ریزی امیر پوریا منتقد و مدرّس سینما، فصل اول برنامه های خود را با عنوان «هیچکاک و پیروانش» با متمرکز شدن بر آثار آلفرد هیچکاک یکی از بزرگ ترین و درس گرفتنی ترین فیلمسازان سینمای کلاسیک انگلستان و آمریکا آغاز کرده است. این برنامه البته محدود به ساخته های خود هیچکاک نیست و با مکث بر فیلم ها و فیلمسازانی که به نوعی تحت تأثیر او بوده اند یا جهان بینی و فضا و روایت فیلم هایشان در شاخۀ بسیار عظیمی از سینما قرار می گیرد که به دنیای هیچکاک مرتبط است، می کوشد به تصویری معاصر از آن چه هیچکاک به هنر سینما افزود، برسد.