با درود

امروز داشتم به " رستم و سهراب " نگاهی می‌کردم ناخودآگاه یاد این مستند بسیار خوب و نام آن افتادم؛ بزم رزم .
کمی فکر کردم دیدم که دست‌ کم در بخش حماسی شاهنامه که نمودار فرهنگ گذشتگان ماست همواره ما بزمی پیش از رزم داشتیم و در هر شرایط چه آسان چه دشوار پیش از رزم چه برای برانگیختن شور و شوق، چه برای شاد کردن لشکریان و چه ...بزمی بود.

یکی از این رزم‌ها رزم رستم و سهراب است. در ابیاتی که آورده خواهد شد پیش از رزم در لشگرگاه سهراب بزمی برقراره.
رستم با لباس مبدل می رود که سر و ... دیدن ادامه ›› گوشی آب بده :

تهمتن یکی جامهٔ تُرکوار
بپوشید و آمد دوان تا حصار

بیامد چو نزدیکیِ دژ رسید
خروشیدنِ نوشِ تُرکان شنید

بران دژ درون رفت، مردِ دلیر
چنان چون سوی آهوان، نره‌شیر

چو سهراب را دید بر تختِ بزم
نشسته به یک دست او ژنده‌رزم

به دیگر چو هومان سوار دلیر
دگر بارمان نام‌بُردار شیر

تو گفتی همه تخت سهراب بود
بسان یکی سروِ شاداب بود
.
.
.
همی دید رستم مَر او را ز دور
نشست و نگه کرد مردانِ سور


این هنگام "زنده‌رزم" که گویی برادر مادر سهراب بوده و نزدیک‌ترین کس به او که مادر همراه او فرسناده، برای کاری بیرون می ره که رستم رو می‌بینه و رستم برای اینکه شناخته نشه جان او را می‌گیره :

به شایسته‌کاری برون رفت، ژند
گَوی دید بَرسان سروِ بلند

بدان لشکر اندر چُنو کس نبود
بَرِ رستم آمد بپرسید زود

چه مردی؟ بدو گفت با من بگوی
سوی روشنی آی و بِنْمای روی

تهمتن یکی مشت بر گردنش
بزد تیز و برشد روان از تنش

سهراب پس از مدتی که می‌بیند خبری از او نیست پیگیر شده و می فهمد که او کشته شده و با این وضعیت دشوار و بسیار غم‌انگیز رو به رو می‌شود .
شگفت این که باز به بزم بر‌می‌گردد و بزم را ادامه می‌دهد ...
اینجا نشون می‌ده که این بزمِ پیش از رزم چه جایگاهی داشته ...

چو بشنید سهراب برجست زود
بیامد بَرِ ژنده برسان دود

اباچاکر و شمع و خنیاگران
بیامد وُرا دید مُرده چنان

شگفت آمدش سخت و خیره بماند
دلیران و گردن‌کشان را بخواند

چنین گفت کامشب نباید غُنود
همه‌شب همی نیزه باید بسود

که گرگ اندر آمد میان رمه
سگ و مرد را آزمودش همه

اگر یار باشد جهان‌آفرین
چو نعل سمندم بساید زمین

ز فِتراک زین برگشایم کمند
بخواهم از ایرانیان کینِ ژند

بیامد نشست از برِ گاه خویش
گرانمایگان را همه خوانْد پیش

که گر کم شد از تخت من ژنده‌رزم
نیامد همی سیر، جانم ز بزم

فیلم رو اسفند ۱۴۰۳ دیدم . شخصیت پردازی در فیلمنامه ک گویا اقتباسی نوشته شده خیلی خوبه. از معدود فیلمهای ایرانی ک امسال دیدم و در انتقال احساس به مخاطب موفق بود.
اگه از خانواده جنوبی میاین حتما لحظات اشنایی در فیلم میبینین و حتی در جاهایی به درک رفتارومتش اعضای خانوادتون کمک میشه.
فیلم ابتدا و انتهای درخشانی داره ک میانه نسبتا کم رمقش رو هم بالا میکشه.
کلا میتونم بگم ازین به بعد کارهای حمیدرضا آذرنگ رو جدی تر دنبال میکنم.

همیشه با تو ساخته‌ی محمدحسین شکرگزار فیلمِ سینما نیست. ابتدا باید بگویم که سینما قداستش به شناختِ مدیوم در قصه‌ای است که برای دوربین گفته. این واقعاً برای من عجیب است که چرا موزیسین‌ها فکر می‌کنند فیلم‌نامه نوشتن مانند ملودی و ترانه و نُت است. قطعاً دانشِ موسیقایی به شناختِ درام در فیلم‌نامه و به خوانش و فهمِ آن کمک خواهد کرد امّا هرگز این دانش نمی‌تواند خود را دانای کُلّی بر مویرگ‌های سناریو نویسی بداند. به همین جهت فیلمْ فریبِ جریانِ عاشقانه در آن را می‌دهد با اُپِنینگی که هیچ ربطی به آن جریان پیدا نمی‌کند. ما یک‌سری پلان‌هایی در فیلمِ مورد بحث، کنار هم قرار دادیم و تیتراژ را روی آن گذاشتیم که غیر از خریدِ ترحُمِّ بیشتر، کارکرد دیگری ندارند. بعد می‌رسیم به سکانسی که مسافر از وضعیتِ اقتصادی کشور گِله‌‌مند است و ما پرسوناژ فیلم، مدرس، را می‌بینیم که با آن صدای تونالیته دارش حواسِ پرتش را با نگاهِ خیره‌ای به تصویر می‌کشد. در درجه‌ی ابتدایی باید این نکته را عرض کنم که بازیِ مدرس و اخلاقی به شدّت تصنعی است و بیرون زدگی در آن مواج شده. در همین راستا این بازی‌های بد ویژگیِ کلیشه‌ای بودن قصّه را دوچندان به نمایش گذاشته‌اند و...
برای مطالعه‌ی متن کامل از لینک زیر استفاده کنید.
https://farsnews.ir/alirafieivardanjani/1741234752337859436

فیلمی که از همه لحاظ بی نظیر بود…

در کتاب من به روایت من از دکتر نیما قربانی، خوانده بودم که ما معمولا یک سری برداشت های اشتباه از خودمون داریم، چون در برداشت های ما ناخودآگاه ما یک سری حقایق را جابجا می کند و برای داشتن برداشت بهتر از خودتون بهتره از کسانی که شما را می شناسند در مورد خود سوال کنید و آن خصوصیتی که اکثرا می گویند مال شماست ولی شما قبول ندارید، احتمالا آن خصوصیت مال شماست ولی شما نمی ببینیش. در این فیلم، دقیقا وقتی شخصیت اول بعد پانزده سال برمی گرده به شهری که در آن دانشگاه رفته، با دیدن استاد و هم کلاسی های قدیمیش، با بخشی از خودش ملاقات می کنه که ذهنش براش تغییرش داده. خیلی فیلم پخته و خوبی بود و به نظرم به اندازه کافی دیده نشد.
پیشنهاد می کنم این فیلم را ببینید.

زائر محمد تفنگ قدیمی و تبر زنگ زده‌ا
تنگسیر

گنجشگک اشی مشی, لب بوم ما مشین
بارون میاد خیس میشی, برف میاد گوله میشی
میفتی تو حوض نقاشی
خیس میشی, گوله میشین

میفتی تو حوض نقاشی
کی میگیره فراش باشی
کی میکشه قصاب باشی
کی میپزه آشپزباشی
کی میخوره حاکم باشی

گنجشگک اشی مشی..
گنجشگک اشی مشی, لب بوم ما مشین
بارون میاد خیس میشی, برف ... دیدن ادامه ›› میاد گوله میشی

میفتی تو حوض نقاشی
خیس میشی, گوله میشین
میفتی تو حوض نقاشی

کی میگیره فراش باشی
کی میکشه قصاب باشی
کی میپزه آشپزباشی
کی میخوره حاکم باشی

گنجشگک اشی مشی…

گنجشکک اشی مشی لب بوم ما بشین

نفهمیدیم قدرت، رابین هود بود یا دزد؟؟

آره می‌دونی حرفم حرف همه ی آنهاست!!