نمایشگاه›خشکی

 روزهای تعطیل گالری: پنج‌شنبه‌ها 

ناکجای بی‌مکان

رومیان باستان معتقد بودند که هر مکان ــ از گوشه‌ی یک خیابان گرفته تا کل یک شهر ــ روحی دارد که آن را کنترل می‌کند و تحت نظر دارد. جغرافیا را از سرنوشت متمایز می‌دانند، اما شباهت این دو انکارناپذیر است. محیط اطراف ما به زندگی، سازندگی، خوشبختی و خلاقیت‌مان شکل می‌دهد؛ خصوصیاتی که در حقیقت کارکردهای مکان هستند. شکی نیست که مکانِ زندگی در شیوه‌ی زندگی ما تاثیر می‌گذارد. به بیان دیگر، تصور فضایی در چگونگی درک و دریافت‌مان از اجسام و جایگاه هویت و همذات‌پنداری موثر است. پس شکی در اهمیت مکان نیست؛ اما منظورمان از «مکان» دقیقا چیست؟ مکان اساسا یعنی توپوگرافی: شکل و خصوصیات زمین.
تصور فضایی برای اشاره به روش‌های جایگزین برای زندگی کردن و نیز بسط شیوه‌هایی به کار می‌رود که در آن‌ها تخیل به ابزاری برای شکل دادن به زندگی ما تبدیل می‌شود. البته، علاوه بر توپوگرافی، فرهنگ نیز در شکل دادن به زندگی ما دخیل است. امروزه فرهنگ دیجیتال مرزهای آشفته و نامنسجم جهان مادی را از بین برده و ما را آزاد گذاشته تا خود را در لحظه‌ی بی‌مکان حال سرگرم کنیم.
پروژه‌ی اخیر علی فی با عنوان «خشکی» از چند چیدمان دیجیتال دیداری‌ـ شنیداری تشکیل شده است. دغدغه‌ی هنرمند در این آثار چگونگی تاثیرگذاری زمین، ارض مسکون و سرزمین مادری بر خلاقیت اوست؛ و اینکه چگونه آرمانشهر ذهنی او از این طریق شکل می‌گیرد. هویت فردی و اجتماعی او برساخته از معماری، باغ، فرش و نقوش پارچه‌ی ایرانی است.
چیدمان اصلی در طبقه‌ی زیرزمین قرار گرفته است. مولدی که در این چیدمان تعاملی تعبیه شده، الگوهایی خلق می‌کند که بی‌درنگ ناپدید می‌شوند. کسی قادر به ثبت یا تثبیت این الگوها نیست، چراکه بلافاصله در تاریکیِ محیط اطراف اثر محو می‌شوند. آثار دیگر شامل یک چیدمان دیداری‌ـ شنیداری از پوینت کلاُدی در ناکجا و یک چیدمان تعاملی متشکل از خطوط در فضایی انتزاعی است. در حین بازدید از چیدمان‌ها، قطعه‌ای از آلبوم «لِفت» با همین نام را می‌شنویم که برای این چیدمان دیجیتال طراحی شده است.

افتتاحیه: ۲۰ مرداد ۱۳۹۶ ساعت ۱۶ الی ۲۱