فیلم›شرلی، تصاویری از واقعیت

فیلم شرلی، تصاویری از واقعیت اثری است که نقاشی های ادوارد هاپر را تجسم می بخشد. در «شِرلی، تصاویری از واقعیت» گوستاو داچ سیزده پرده از نقاشی‌های هاپر را عاریه می گیرد تا با افزودن بعد سوم، حرکت، مقاطعی از زندگی شرلی در آمریکای دهه پنجاه و شصت را روایت کند. گفته می‌شود هاپر همواره نقلی از گوته را در کیف خود همراه داشت که «ابتدا و انتهای هر کار ادبی، تکثیر دنیای پیرامون از رهگذر فعل و انفعالات دنیای درون در ترکیبی شخصی و به شیوه‌ای اصیل است.» اینجا داچ چشمان مشاهده‌گر بوم را نه به شکلی استعاری که حقیقتاً با دوربین سینما جایگزین می‌کند و دنیای نقاش را در ترکیب شخصی خود میآفریند. چنین ایده‌ای برای شیفتگان هاپر جادویی‌ست که در خیابان کورمال کورمال به دنبال فیگورها راه می‌افتد: آن مردِ کلاه شاپویی تنها، نه آن که در کنار شِرلی موقرمز در رستوران فیلیه «Nighthawks» ایستاده، بعد از بالا رفتنِ آخرین پیکش، در کجای تاریخ گم شد؟