«زمین برفه، عام کردعلی
هوا سرده، عام کردعلی
زیدتر بیا، مو سردمه
جلتر بیا، مو سردمه
گرمانه بیار که سردمه
سرمانه ببر عام کردعلی
تونه به خدا، تونه به علی»
این شعر در غروب روز پانزدهم بهمن، زمانی که «عام کردعلی» از کوه پایین میآید، در محلی به نام «چالهگوگل» خوانده میشود. مردم با روشن کردن آتش و پایکوبی، پایان سرما و آغاز گرما را جشن میگیرند.