تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
مجموعه تئاتر لبخند
تماشاخانه ملک
عمارت هما
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
تالار مولوی
تماشاخانه هیلاج
خانه هنر دیوار
بلک باکس ایران مال
خانه نمایش دا
تماشاخانه طهرانSB > com/org | (HTTPS) localhost : 11:46:16
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
نمیدونم چرا این متن سهل و ممتنع شده جایی برای تمرین آماتوری. مدام داره اجرای آماتوری میشه و جالب اینکه نقد هم میشه بعضی جبهه میگیرند. این اجرای واقعا ضعیف برای منی که پارسال اجرای همین متن رو از آقای شهرام عبدلی دیدم چند خوبی داشت: یکی اینکه فهمیدم متن قوی همه چیز نیست. برعکس اجرای ضعیف متن قوی، بدتر از اجرای ضعیف متن ضعیف است. احساس من پس از دیدن کار آقای عبدلی این بود که چه متن خوبی! و احساس من پس از دیدن این اجرای واقعا بد این بود: چه متن بدی.
من سررشته ای از تیاتر ندارم ولی به عنوان یک تماشاگر تیاتری باید بگم همه چیز این اجرا بد بود. همه چیز خام و نپخته بود. همه چیز تمرینی بود و وقتی کار آماتوری و تمرینی به مخاطب عام عرضه و فروخته بشه، خیلی بده. با اینحال خوبیش این بود که فهمیدم فرق است میان کسانی که تیاتر بلدند و کسانی که تیاتر دوست دارند. عوامل آقای عبدلی که پارسال اجرا کردند تیاتر بلد بودند و عوامل این اجرا، تیاتر دوست دارند.
و این کارها فقط گریزاندن مردم از نمایش است. البته من خیلی وقت است که وقت و پول و اعصابم را بدون شناخت هدر نمیکنم، و این کار رو به دلیلی دیدم که بماند.
گروه باید چندین ماه دیگر و البته با نگرشی دیگر و تعویض دستکم دو بازیگر، دختر جوان و پدر، تمرین را ادامه میداد تا قابل تحمل باشد.
جناب کارگردان، ... دیدن ادامه ›› این کار شما یک شکست در کارنامه تان بود. در انتخاب متن، در انتخاب بازیگر و انتخاب دکور و موزیک و افکت صوتی دقت کنید. چون تماشاگرانی هستند که دقت میکنند و این خوب نیست.
بازیگر دختر اصلا نمیداند بازیگری یعنی چی! چه برسد به بازیگری تیاتر! کافی بود بازی دختر اجرای پارسال آقای عبدلی را میدیدید.
بازیگر پدر اصلا نمیداند مستی و لکنت مستی یعنی چی! بازیگر پسر شما لحن و فن بیان ندارد. کمترین انتظار که بیان درست احساس نهفته در جملات است به دلیل عجله و شتاب در بازیگران نبود. بازیگران شما حتی جملات متن رو درست نخونده بودن. بیان افتضاح بود.
از افکت بد صدای باران بگم؟ از موزیک بد؟ از دکور بد برای این سالن؟
در این میان یک چیز به بدی بقیه نبود، بازیگر مادر.
ما آنچه باید را گفتیم شما ...
من سررشته ای از تیاتر ندارم ولی به عنوان یک تماشاگر تیاتری باید بگم همه چیز این اجرا بد بود. همه چیز خام و نپخته بود. همه چیز تمرینی بود و وقتی کار آماتوری و تمرینی به مخاطب عام عرضه و فروخته بشه، خیلی بده. با اینحال خوبیش این بود که فهمیدم فرق است میان کسانی که تیاتر بلدند و کسانی که تیاتر دوست دارند. عوامل آقای عبدلی که پارسال اجرا کردند تیاتر بلد بودند و عوامل این اجرا، تیاتر دوست دارند.
و این کارها فقط گریزاندن مردم از نمایش است. البته من خیلی وقت است که وقت و پول و اعصابم را بدون شناخت هدر نمیکنم، و این کار رو به دلیلی دیدم که بماند.
گروه باید چندین ماه دیگر و البته با نگرشی دیگر و تعویض دستکم دو بازیگر، دختر جوان و پدر، تمرین را ادامه میداد تا قابل تحمل باشد.
جناب کارگردان، ... دیدن ادامه ›› این کار شما یک شکست در کارنامه تان بود. در انتخاب متن، در انتخاب بازیگر و انتخاب دکور و موزیک و افکت صوتی دقت کنید. چون تماشاگرانی هستند که دقت میکنند و این خوب نیست.
بازیگر دختر اصلا نمیداند بازیگری یعنی چی! چه برسد به بازیگری تیاتر! کافی بود بازی دختر اجرای پارسال آقای عبدلی را میدیدید.
بازیگر پدر اصلا نمیداند مستی و لکنت مستی یعنی چی! بازیگر پسر شما لحن و فن بیان ندارد. کمترین انتظار که بیان درست احساس نهفته در جملات است به دلیل عجله و شتاب در بازیگران نبود. بازیگران شما حتی جملات متن رو درست نخونده بودن. بیان افتضاح بود.
از افکت بد صدای باران بگم؟ از موزیک بد؟ از دکور بد برای این سالن؟
در این میان یک چیز به بدی بقیه نبود، بازیگر مادر.
ما آنچه باید را گفتیم شما ...
manimoon، یلدا ملکان و محمد طایفه این را
خواندند
فرزانه، محمد بنی هارونی و نیما کریمی این را دوست دارند
فرزانه، محمد بنی هارونی و نیما کریمی این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
بلآخره این کار رو دیدم. من نه نسبت یا آشنایی با عوامل این کار دارم و نه ترسی از نقد کردن دارم. ولی واقعا چیز خاصی که قابل نقد باشه در این کار ندیدم. چنانکه بحث هم در گرفت، خوش اومدن سلیقه ایه و باید به سلیقه ها احترام گذاشت. ولی تاسف خوردم که کار به این خوبی از نقدهای تند، ضربه خورده و برخی این کار رو از دست بدهند و نبینند.
در یک کلام باید بگم: کار واقعا ارزش دیدن داره. اگه دنبال شاهکار نباشیم. یاسمینا رضا هم دنبال شاهکار نبوده. کارهای ساده و روان و دلنشین میسازه با سوژه هایی خیلی نزدیک به هم.
کار اصلا خسته کننده نیست. هرچند که به اندازه ی "خدای کشتار" خنده دار نباشه. که خود خانم تیرانداز هم گفت که نمایشنامه طوری نیست که بیننده قهقه بزنه.
ویژگی های کار از نظر سادگی که مورد نقد دوستان قرار گرفته به نمایشنامه فرانسوی برمیگرده. ولی از اونجایی که مرغ همسایه غاز است، کسی زحمت نقد خارجی رو به خودش نمیده و با عباراتی چون نمایشنامه خوب که از ترجمه ضربه خورده!! (کی فرانسویش رو خونده؟!) یا اجرا ضعیفه!! (کجاش ضعیفه؟)
دوستان رویشان نمیشه از نمایشنامه خارجی انتقاد کنند، به اجرای ایرانی نقد میکنند. به نظر من همه ی ویژگی های کار به نمایشنامه برمیگرده و ... دیدن ادامه ›› اگه کسی میخواد نقد کنه، باید یاسمینا رضا رو نقد کنه.
ولی نکته اینجاست که خدای کشتار که دقیقا همین بود و حتا میتونم بگم از این ساده تر و از این همه دم دستی تر (جز به جز همه ی اجزا، در خدای کشتار ساده تر و راحت تر از این اجرا شده بود) ولی دوستان مینویسند خدای کشتار خوب بود و این بد! چرا؟ چون رویشان نمیشود از کوشک جلالی هم انتقاد کنند.
هر چهار بازیگر خوب بودند و امیرکاوه آهنین جان از همه بهتر. دکور خوب بود (بهتر از خدای کشتار) و موسیقی خیلی خوب نبود و میتونست بهتر باشه.
اگه کسی حوصله اش سر رفته، اصولا آدمیه که حوصله ی مهمونی و یا حوصله ی بچه (موضوع داستان) رو نداره. این چه ربطی به کار داره؟ وظیفه ی هنرمند تیاتر و سینما قرار دادن مخاطب در یک فضای خاصه. مهم اینه که واقعا در اون فضا قرار بگیریم. اینکه از اون فضا خوشمان بیاد یا نه، سلیقه است. و کارهای یاسمینا رضا از جمله سه روایت از زندگی دقیقا خیلی راحت آدم رو در فضا قرار میده و تک تک مخاطبان احساس میکنند وسط کار قرار گرفته اند. اصلا حس جدایی به آدم دست نمیده. و این یعنی نمره قبولی برای تیم اجرایی.
درحالیکه خیلی از کارهای تیاتر هست که آدم یاد بدهکاری هاش و طلبکاری هاش و سیاست و فوتبال و بورس و اختلافش با همسایه و مشکلات محل کار میوفته. ولی در این کار داستان اینقدر خوب آدم رو دنبال خودش میکشه که ذهن هیچ فرصتی برای پرداختن به چیز دیگه نداره.
باز تکرار میکنم. دنبال شاهکار نیستم. بلکه میخوام 20 تومان پول بدم و یک ساعت و نیم از فضای خودم بیرون بیام و برم به فضایی دیگر. و این کاری ست که نمایشنامه های خوب خارجی مثل خدای کشتار و سه روایت از زندگی با من میکنند و نمایشنامه های ایرانی صدی نود، نمیکنند!
با سپاس از شما.
در یک کلام باید بگم: کار واقعا ارزش دیدن داره. اگه دنبال شاهکار نباشیم. یاسمینا رضا هم دنبال شاهکار نبوده. کارهای ساده و روان و دلنشین میسازه با سوژه هایی خیلی نزدیک به هم.
کار اصلا خسته کننده نیست. هرچند که به اندازه ی "خدای کشتار" خنده دار نباشه. که خود خانم تیرانداز هم گفت که نمایشنامه طوری نیست که بیننده قهقه بزنه.
ویژگی های کار از نظر سادگی که مورد نقد دوستان قرار گرفته به نمایشنامه فرانسوی برمیگرده. ولی از اونجایی که مرغ همسایه غاز است، کسی زحمت نقد خارجی رو به خودش نمیده و با عباراتی چون نمایشنامه خوب که از ترجمه ضربه خورده!! (کی فرانسویش رو خونده؟!) یا اجرا ضعیفه!! (کجاش ضعیفه؟)
دوستان رویشان نمیشه از نمایشنامه خارجی انتقاد کنند، به اجرای ایرانی نقد میکنند. به نظر من همه ی ویژگی های کار به نمایشنامه برمیگرده و ... دیدن ادامه ›› اگه کسی میخواد نقد کنه، باید یاسمینا رضا رو نقد کنه.
ولی نکته اینجاست که خدای کشتار که دقیقا همین بود و حتا میتونم بگم از این ساده تر و از این همه دم دستی تر (جز به جز همه ی اجزا، در خدای کشتار ساده تر و راحت تر از این اجرا شده بود) ولی دوستان مینویسند خدای کشتار خوب بود و این بد! چرا؟ چون رویشان نمیشود از کوشک جلالی هم انتقاد کنند.
هر چهار بازیگر خوب بودند و امیرکاوه آهنین جان از همه بهتر. دکور خوب بود (بهتر از خدای کشتار) و موسیقی خیلی خوب نبود و میتونست بهتر باشه.
اگه کسی حوصله اش سر رفته، اصولا آدمیه که حوصله ی مهمونی و یا حوصله ی بچه (موضوع داستان) رو نداره. این چه ربطی به کار داره؟ وظیفه ی هنرمند تیاتر و سینما قرار دادن مخاطب در یک فضای خاصه. مهم اینه که واقعا در اون فضا قرار بگیریم. اینکه از اون فضا خوشمان بیاد یا نه، سلیقه است. و کارهای یاسمینا رضا از جمله سه روایت از زندگی دقیقا خیلی راحت آدم رو در فضا قرار میده و تک تک مخاطبان احساس میکنند وسط کار قرار گرفته اند. اصلا حس جدایی به آدم دست نمیده. و این یعنی نمره قبولی برای تیم اجرایی.
درحالیکه خیلی از کارهای تیاتر هست که آدم یاد بدهکاری هاش و طلبکاری هاش و سیاست و فوتبال و بورس و اختلافش با همسایه و مشکلات محل کار میوفته. ولی در این کار داستان اینقدر خوب آدم رو دنبال خودش میکشه که ذهن هیچ فرصتی برای پرداختن به چیز دیگه نداره.
باز تکرار میکنم. دنبال شاهکار نیستم. بلکه میخوام 20 تومان پول بدم و یک ساعت و نیم از فضای خودم بیرون بیام و برم به فضایی دیگر. و این کاری ست که نمایشنامه های خوب خارجی مثل خدای کشتار و سه روایت از زندگی با من میکنند و نمایشنامه های ایرانی صدی نود، نمیکنند!
با سپاس از شما.
امیرکاوه آهنین جان (amirkavehahaninjan)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
امیرکاوه آهنین جان
از ۲۱ فروردین ۱۳۹۳
از درک و شعور بالای شما لذت بردم عزیز ... ممنون از نگاه هوشمندانه و منصف شما... خستگیم در رفت
۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۳
دوست‌دارم
پاسخ
رضا جان مطمئنم که شما منظور من رو متوجه شدین..
پیرو حرفم باید اضافه کنم که متن "سه روایت از زندگی" قبل از خدای کشتار نوشته شده و خود نویسنده هم در مصاحبه هاش بارها عنوان کرده که نمایشنامه خدای کشتار متن قهقهه ی مخاصب عام تاتره و "سه روایت از زندگی" لبخند زیرکانه ی مخاطب خاص... گو اینکه تفاوتهای بسیار فاحش فرهنگی وجود داره که ما تمام سعیمون رو کردیم تا از یه نمایشنامه به شدت کسالت بار اجرای خوش ریتم و قابل قبولی ازش بیرون بکشیم.هر کسی زحمت بکشه و متن رو بخونه مطمئنا این رو متوجه خواهد شد... پیشنهاد میکنم تمام دوستانی که تمایل به دیدن این اجرا دارن اطلاعات و شناخت لازم رو از نویسنده و نمایشنامه داشتن باشن تا بتونن نظر درست و قابل تاملی رو درباره اجرا بیان بکنند.
البته شکی نیست که این اجرا بی عیب نیست چون هیچ اجرایی نمیتونه همچین ویژگی داشته باشه... و اساسا در مقوله ی هنر سلیقه هم بخش مهمی ... دیدن ادامه ›› از ارتباط و همزادپنداریه، پس دموکراسی این حق رو به همه ی مخلوقات خداوند میده که بنابر سلیقه شخصی خودشون چیزی رو دوست داشته باشن یا بلعکس اما در مورد ذات درست یا نادرست اون چیز نمیشه حکم صادر کرد...
با تشکر از شما و پایدار باشید برادر
پیرو حرفم باید اضافه کنم که متن "سه روایت از زندگی" قبل از خدای کشتار نوشته شده و خود نویسنده هم در مصاحبه هاش بارها عنوان کرده که نمایشنامه خدای کشتار متن قهقهه ی مخاصب عام تاتره و "سه روایت از زندگی" لبخند زیرکانه ی مخاطب خاص... گو اینکه تفاوتهای بسیار فاحش فرهنگی وجود داره که ما تمام سعیمون رو کردیم تا از یه نمایشنامه به شدت کسالت بار اجرای خوش ریتم و قابل قبولی ازش بیرون بکشیم.هر کسی زحمت بکشه و متن رو بخونه مطمئنا این رو متوجه خواهد شد... پیشنهاد میکنم تمام دوستانی که تمایل به دیدن این اجرا دارن اطلاعات و شناخت لازم رو از نویسنده و نمایشنامه داشتن باشن تا بتونن نظر درست و قابل تاملی رو درباره اجرا بیان بکنند.
البته شکی نیست که این اجرا بی عیب نیست چون هیچ اجرایی نمیتونه همچین ویژگی داشته باشه... و اساسا در مقوله ی هنر سلیقه هم بخش مهمی ... دیدن ادامه ›› از ارتباط و همزادپنداریه، پس دموکراسی این حق رو به همه ی مخلوقات خداوند میده که بنابر سلیقه شخصی خودشون چیزی رو دوست داشته باشن یا بلعکس اما در مورد ذات درست یا نادرست اون چیز نمیشه حکم صادر کرد...
با تشکر از شما و پایدار باشید برادر
نه آقای رضا قاسم پور. بیاییم یه کم سلیقه ای انتقاد کنیم، درک و شعورمون بره بالا.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
خوب بود. ولی "سه روایت از زندگی" بهتره.
رضا قاسم پور این را
خواند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
کلا یه توصیه به دوستانی که پس از خوندن نظرات تیوال تصمیم به دیدن یا ندیدن یک نمایش میکنند، میکنم! بر اساس این توصیه ها تصمیم نگیرید! نمونه ش خرمگس که 90 درصد در همین تیوال تعریف کردن ولی به جرات از 20-30 تا کاری که در یکسال گذشته دیدم، بدترین بود یا جزو بدترین ها! به ندرت پیش میاد وسط نمایش تصمیم بگیرم ول کنم برم! که البته به خاطر موقعیت تالار قشقایی متاسفانه نتونستم این مهم رو انجام بدم.
من واقعا نمیدونم چه کسانی کمپین درست میکنن در تیوال یک نمایش رو میبرن بالا و یک نمایش رو میارن پایین ولی وقتی خرمگس نمره خوب بگیره، طبیعیه که سه روایت از زندگی (که هرچه باشه اثری است از یاسمینا رضا که بعیده کار بدی ارائه بده) نقد بشه و ضعیف ارزیابی بشه. به خاطر همین انتقادها هم که شده حتما سه روایت از زندگی رو میبینم.
من واقعا نمیدونم چه کسانی کمپین درست میکنن در تیوال یک نمایش رو میبرن بالا و یک نمایش رو میارن پایین ولی وقتی خرمگس نمره خوب بگیره، طبیعیه که سه روایت از زندگی (که هرچه باشه اثری است از یاسمینا رضا که بعیده کار بدی ارائه بده) نقد بشه و ضعیف ارزیابی بشه. به خاطر همین انتقادها هم که شده حتما سه روایت از زندگی رو میبینم.
سیامک قلی زاده، الهه، manimoon، بهرنگ، گلشن قربانیان، امیرکاوه آهنین جان و سهیل علی بابایی این را
خواندند
پگاه لطیفی نیا و ذوق زده این را دوست دارند
پگاه لطیفی نیا و ذوق زده این را دوست دارند
جناب روشن بهترین روش این است که شما به مرور دریابید سلیقه ی نمایشیتان با کدام یک از دوستان تیوالی مطابقت دارد و یا همینطور مغایرت دارد ... من هم بعد از اینکه چندین بار سرم به سنگِ همین دیوار ِ تیوال اصابت کرد ، برای خودم لیست تهیه کردم ( اگر فلانی از تاتری خوب بگوید حتما میروم و میبینم ، اگر بهمانی از تاتری خوب بگوید از کنار سالن هم رد نخواهم شد ) ... شما هم همینکار را بکنبد ، خوب عست :)))
من چون ندیدم بحث رو منحرف کردم به خرمگس که آخرین کاری بود که دیدم. برای سه روایت، پس فردا بلیت دارم. من حقیقتش کمی "متن محورم" ترجیح میدم هر کاری با متنی از یاسمینا رضا یا مثلا اشمیت یا آثار کلاسیک روسی و آلمانی و یونانی و ... رو ببینم. که حتا اگه اجرا ضعیف باشه آخرش بگم، خیلی خب! حداقل یک متن معروف رو دیدم. ولی اگه متن غیرمعروف رو ببینم و خوشم نیاد، احساس پشیمونی میکنم. بخصوص از وقتی که گذاشتم. پول مهم نیست. چون پول بابت تیاتر و کتاب مصرف بشه، خوبه. از ساندویچ و پیتزا بزنیم و برای تیاتر و کتاب بگذاریم خوبه. چون همه ی این عزیزان زحمت کشیدن.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۶۱۱,۰۰۰ نفر
+۲۹,۱۶۰ برنامه
+۹,۳۲۶,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۸,۳۲۹ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
