نقد، ابزار پیشرفت است، نه ابزاری برای تخریب. در هر جامعه‌ای که هنر و فرهنگ زنده باشد، نقد نیز بخشی جدایی‌ناپذیر از رشد آن است. متأسفانه در جامعه ما، فرهنگ نقد هنوز به‌درستی جا نیفتاده و اغلب با سوءتفاهم یا حتی حذف مواجه می‌شود. نقدی که پیش‌تر از من در اینجا منتشر شد، به دلایلی حذف شد که از نظر من بیشتر نشان‌دهنده این است که هنوز گفتگوی آزاد درباره هنر به بلوغ کامل نرسیده است. این متن را نه با نیت تخریب، بلکه با عشق به هنر و امید به بهبود شرایط نوشتم. شاید تئاتر ما روزی بتواند فضایی باشد که هم برای هنرمندان و هم برای مخاطبان، آینه‌ای از حقیقت و تعالی باشد. به طور خلاصه مجددا مطلبی را که نوشته بودم برای علاقه‌مندان اثر تکرار میکنم و بر این موضوع اصرار دارم که این حق مخاطب هنر است تا در مقابل زمان و پول و هنر سرزمینش مطالبه گر باشد.

نمایشی که اجرا شد، به نظر می‌رسد پیام بنیادین بکت را به‌درستی درک نکرده بود. تأکیدهای بی‌مورد، مونولوگ‌هایی خارج از جریان اثر، و استفاده از موسیقی‌های صرفاً تزئینی، شلختگی قابل‌توجهی در روایت ایجاد کرده بود. نتیجه نهایی اثری بود که به‌جای تأمل‌برانگیز بودن، مخاطب را تنها با لحظاتی از طنز سطحی همراه می‌کرد.

نمایشنامه در انتظار گودو اثری است که باید پوچی، بی‌معنایی، و حتی گذر بیهوده زمان و مرگ را به‌عنوان بخشی از زندگی انسان بازتاب دهد. اما در ... دیدن ادامه ›› این اجرا، گویی این مفاهیم جای خود را به اغراق‌های بیهوده و تفسیری وارونه داده بودند.

امیدوارم روزی هنر تئاتر ما، هم در فهم اصالت آثار و هم در ارائه به مخاطب، به استانداردهایی برسد که از آن انتظار می‌رود.