بنظر من بعضی وقتا اگه بخوای از یه برنامه ی هنری جزء به جزء و کامل تعریف کنی ، نمیتونی حق مطلب رو ادا کنی . بعضی کارای هنری غیر قابل وصف هستن . بنظر من "ترانه های قدیمی" یه اثر هنری ِ غیر قابل وصف بود . شب اول ، اجرای دوم این موسیقی- نمایش رو دیدم و هنوز هم درگیر ِ این کار هستم . بعید میدونم کسی بوده باشه که حداقل بغض نکرده باشه و لبخند نزده باشه . ممنون از همه ی عوامل بخاطر این تجربه ی غیر قابل توصیف که بوجود آوردین

پ.ن : بنظر من اگه یه اثر هنری (از هر نوعش) در یه حد ِ بالاتر از استاندارد و قوی باشه ، انقدر قدرت داره که مشکلات ِ سالن و تهویه و نور و ... رو بپشونه . میتونه کاری کنه که هیچ چیز و هیچ کس رو حس نکنی و تو اجرا غرق شی . اونشب با اینکه گرما و نور پراژکتور رو سر ِ من بود و نبودن ِ تهویه برای بقیه هم وجود داشت و اجرا فکر کنم با 40 دقیقه تاخیر شروع شد ، حداقل تو گروه 8 نفری ِ ما همه خیلی خیلی راضی بودن.