فکر نمی کردم قدرت تداعی هیچ چیزی به عطر برسد.برای منی که رایحه های آشنا آنچنان بر سرم هوار می شوند و سلول های مغزم را چنان به اهتزاز! در می آوردند که تمام خاطرات مربوط بهشان را واو به واو به یاد می آورم ،عجیب است،برای منی که اصولا حافظه خوبی در به خاطر سپردن رویدادها،تاریخ ها و حرف دارم ،عجیب است.برای کسی که وقتی با تلفن حرف می زند،بعد از تمام شدن حرف ها با نگاه به همان مناظر حتی بعد از مدت ها بی کم و کاست همه چیز را به یاد می آورد عجیب است...
فکر کن منی با این مختصات امشب متحیر می ماند که کتاب چه قدرتی در تداعی خاطره ها دارد... همه چیز برایم عجیب است

حتا وقتی توی خیابان راه میروم آن حس مرموز و تیره رنگ میاید و میرود زیر پوستم . وقتی دارم خانه را تمیز میکنم باز میاید و زل زل نگاهم میکند . انتظار آمدنش را توی این آخرین روزهای سال نداشتم . نقشه کشیده بودم برای شادی که مهمان دلم باشد نه چند روز که تمام سال را. اما صبحها که از خواب بیدار میشوم میبینم حس مرموز نشسته روبرویم و خیال رفتن هم ندارد . نمیدانم مرا چه میشود اما هر چه هست دلم گرفته .... اصلن انگار دلم تنگ شده برای کسی یا چیزی که نمیدانم . دیشب باران آمد . من خندیدم . خدا چشمک زد و گفت: آهای من همیشه حواسم به خنده های تو هست......... " م.م 1394/1/2"

قهوه خوشمزه است
خوشمزگی اش
به همان
تلخ بودنش ست
وقتى میخوریم
تلخی اش را تحویل نمیگیریم
اما
می گوییم چسبید
زندگی هم روزهای تلخش
بد نیست
مث قهوه می ماند
تلخ است
اما
لذت بخش...
تلخی هایش را تحویل نگیر...
بخند و بگو عجب طعمی!

به گمانم هنوز هم تلخم !
براستی چرا اینگونه شده ام ؟
وقتی تنها می شوم حرفم نمی آید، افکارم جمع نمی شود
آشفته می شوم، نگران...
راحت بگویم..
تلخ می شوم،
مثل قهوه ی تلخی که با یک لیوان شکر هم قابل خوردن نیست!
می گفت چقدر در کنارت آرامش دارم
دلم برای در کنار تو بودن تنگ شده !
برویم و تا چندی دور شویم از هیاهوی این شهر
خوش بگذرانیم
بخندی تا ... دیدن ادامه ›› من هم کمی بخندم ...!
می دانی از وقتی که رفتی نخندیدم
امشب می نشینم و به حرفهایت فکر می کنم
باورم نمی شود همه ی اینها را خطاب به من زده باشد
چه متغیر شده ام این روزها
وقتی تنهایم عجیب احساس دوگانگی می کنم
کاش هرگز تنها نبودم
براستی چرا اینگونه شده ام ؟
چه بد که تلخ می نویسم..!!!

تو در تخت.. من در تخت...
تو با او.. من با تیغ...
امشب هردو خونی میریزیم...!
تو از میان پاهایش.. من از رگ دستانم...
امشب زنی میشوی برای خودت...!
و من گدای دم مرگ...
که حتی با دیدن خون رگ هایش...
به یاد سرخی لبانت می افتد...
اصلا میدانی ؟!
گــــــــاهی دلـــــــم برای خودم تنگ میشود...
گاهی دلم برای باورها و اعتماد های گذشته ... دیدن ادامه ›› ام تنگ میشود...
گاهی دلم برای پاکیهای کودکانه ی قلبم میگیرد...
گاهی ارزو میکنم ای کااااش.. اصلا ای کاش دلـــــــی نبود
تا تنگ شود.. تا خسته شود.. تا بشکند...
اما به یاد داغی که بر لب هایم نهادی...
امشب پشت دستانم را با ته مانده ی سیگارم تا مغز استخوانم سوزاندم...
ههه...
حال برو در اغوش او بلند تر ناله کن تا مستش کنی..
لـــــــــعــــــــــنــــــــتــــــــــــی. . .

ازکنار نیمکت خاطره ها میگذرم
سکوت مینوازد و درخت شاهد باران عشقم باترانه باد میخواند
دستم گم کرده راهش را بی جهت درجیبم میخزد
پاهایم سنگین اند بار غمی به دوش دارم
با هر گامم زیرپاهایم صدای خش خش رنج پاییز را میشنوم
و اشک هایم را پشت سر هم میگذارم در بدنم جریان دارد حضورش
اماباچشمم چیزی جز فاصله نیست
باخودم میگویم به کجا میروم آن چه اینجامیجویم چیست؟
در فکرهستم من و او اینجا و ناگهان
با هق هقم دیگر نواختنی نیست هوا سرد است تنها میگریم
به ... دیدن ادامه ›› یاد شبی که با او خندیدم آه!من درکنار او و حضورش
عاشقانه زیر باران رقصیدم وعطرنابش را بوییدم خندیدم...
از غم چشمهایش رنجیدم...همه را پوستم گواه میدهد...
عاشقانه،بی ترس،بی لرز زیر بوسه های آسمان
دست هایم را گرفت محوگرمای وجودش بودم که
در دلم عشقی جاویدان را نوشت
جلوی این نیمکت به درخت شاهد چشم میدوزم
تنهایم اما امروز...تکرار میکنم بودنش را
و از نبودنش این جا تنها میسوزم
باد سردی میوزد دست هایم گم میشوند در جیبم
تنها به تنهایش و تنهاییم می اندیشم
چشم های خیسم را میبندم

یک نفر زمانی به من گفته بود طوری زندگی کن که انگار هیچ کس را نداری. نمی دانم. شاید هم یک نفر نگفته بود. شاید هم خودم زمانی به خودم گفته بودم. شاید دوست دارم یک نفر این را گفته باشد تا دلم خوش باشد یک نفر زمانی چیزی به من گفته است...نه نه...اصلا هرجور حساب می کنم بهتر است خودم این را به خودم گفته باشم. حتی وقتی یک نفر بوده است...بهتر است فقط خودم حواسم به تنهایی هایم باشد. بهتر است فقط خودم به خودم یادآوری کنم که آن چیزی نشوم که همیشه از آن وحشت داشته ام. بهتر است قبل از اینکه آن یک نفر در یک روز معمولی، با قیافۀ معمولی، در یک خیابان معمولی، دستش را توی جیب ببرد و به نقطه ای معمولی در همان نزدیکی ها زل بزند و برگردد بگوید دیگر خسته شده ام و من بی توجه به مصیبتی که در انتظارم است به یک مهمانی غیرمعمولی در یک خانۀ غیرمعمولی با آدمهایی غیرمعمولی فکر کنم و هیچ چیز غیرمعمولی در این دنیای معمولی نداشته باشم، طوری زندگی کنم که انگار هیچ کس را ندارم. تا مجبور نشوم همه چیز را چال کنم. مثلِ سگ. و بعدن در به در دنبالش بگردم. قبل از اینکه مجبور شوم همه جا را شخم بزنم تا پیداش کنم. قبل از اینکه مجبور شوم همه چیز را به هم بریزم. حتی وقتی یک نفر هست. هم حواسش. هم خودش. و دلمان خوش است یک زمانی دوستت دارم را به هم گفته ایم. ولی خب تنها وقتی که زمان دوستت دارم را بگوید می شود امید داشت که تنهایی هایمان را درست و به اندازه ی کافی تقسیم کرده ایم و هیچ کس از سهمِ خودش ناراضی نیست و هیچ کس قرار نیست هیچ چیز را به هم بریزد. اصلا زمانی یک نفر گفته بود که دوستت دارم فایده ندارد، باید بتوانی یک روز معمولی، با قیافۀ معمولی، در یک خیابان معمولی، دستت را توی جیب ببری و به نقطه ای معمولی در همان نزدیکی ها زل بزنی و احساس کنی همه چیز را دوست داری، بعد برگردی به صورتش لبخند معمولی بزنی و آن یک نفر هم با یک لبخند معمولی جواب بدهد و هیچ کدام مجبور نباشید در به در دنبالِ هم، همه جای غیرمعمولی را بین آدمهایی غیرمعمولی شخم بزنید و به تصاویر مبهمی که از هم دارید چنگ بیندازید. مگر دست کسی به زمان می رسد؟ وقتی نشسته ای روی استخوانهایش و زوزه ات در گلو می شکند، او همه چیز را با خود برده است. همیشه دیرتر از موعد می فهمی که هیچ کس را نداری. و یک نفر زمانی این را به من گفته بود...

باران که می بارد، حوصله ی قدم زدن ندارم. باران که می بارد حتی حوصله ی شنیدن صدای تَـق تَـق ِ چتر را هم ندارم. فرقی هم ندارد که اَندی ویلیامز بخواند زیر گوشم یا نه .باران که می بارد حالم خوش نیست . آخر باران یعنی آلاجیق... .
باران که می بارد چای هم تلخ است. حتی رقص بخار قهوه هم دیدنی نیست. دیگر لبو هم سرخ نیست. باران که می بارد دلم فقط پتویم را می خواهد تا بلغزم زیرش و فقط یک دیازپام کافی است. آخر باران یعنی آلاچیق... .
باران که می بارد دیگر شمردن پناهنده های زیر سقف های کوتاه هم بی معنی است. و حتی خرسند بودن از کلاه بزرگی که سرم زیرش خشکِ خشک است هم. چه رسد به کوبیدن پا روی آبهای جمع شده ی کف خیابان با بوت! آخر باران یعنی آلاچیق... .
کاش می شد تمام آلاچیق ها را ازبین برد. یا که سقف هایشان را سوراخ کرد. آخر زیر باران هیچ کاری نه... فقط باید بوسید. زیر باران فقط باید بوسید. زیر خیسی اش باید به هم آمیخت. زیر باران فقط باید بوسید. روی نَم اش باید گره خورد. زیر باران فقط باید بوسید. در سرمایش باید در آغوشی تنید. زیر باران فقط باید بوسید...
حالا زمان دیگر برنمی گردد و آسمان هم به تخمش نیست که مدام می بارد و می بارد و می بارد و به تخمش هم نیست که زمان ... می بارد و می بارد و می بارد و... آخ آلاچیق!

غلت دیگری میزنم و روی دست راستم می خوابم. خوابم نمی آید, در واقع مدت هاست که خوب نخوابیده ام . اوایل فکر میکردم مشکل از بالش هایم است . سرت را که رویش میگذاری وسطش فرو میرود و پر هایش به اطراف پخش می شود. اما بعد ها فهمیدم که مشکل چیزی فراتر از این حرف هاست !دیگر آن خواب های بعد از ظهر تابستان را نمیتوان پیدا کرد.آن روز هایی که بعد ناهار زیر کولر به خواب می رفتم.بیدار که می شدم عرق کرده بودم و احساس تشنگی مرا به خوردن لیوان آبی وا می داشت. توی حیاط خنکای مطبوعی در هوا پخش بود و بوی خیس خاکـ وجودم را پر میکرد وشوق بازی های کودکی ام دو چندان می شد . دیگر نه از آن روزها نشانه ای باقی مانده است نه خانه ی مان حیاط دارد نه بازی های کودکی پا برجاست و نه بوی خاکـ مرا مثل قبل به شوق می آورد . از تمام کودکی ام فقط عکس هایی باقی مانده اند که نگاه کردنشان من را پرت می کند به روزهایی که تمام شد . به روز هایی که چقدر زود تمام شد ! به روزهایی که تنها دغدغه ام تشخیص پای چپ و راست کفشم بود.الان بزرگ شده ام دیگر . میدانم زمین گرد است میدام آبی چه رنگی است.میدانم وقتی اسم فامیل بازیمیکنم ماشین از " خ " میشود خاور ! میدانم اصول دین پنج تاست, میدانم پرچم کشور آلمان مشکی قرمز زرد است. میدانم وقتی کسی لب هایش را نشانم میدهد و با تعجب نگاهم می کند زود باید بگویم lip lip !من حالا خیلی چیزهای دیگر را هم میدانم که از درون چنگ می اندازد و دل و روده ام را پاره می کند . من این روزها زیادی همه چیز را میدانم .انگار باید کمی استراحت کنم .منطق ذهن من این همه تضاد اطرافم را قبول نمی کند . همان بهتر که سرم را بگذارم روی بالش هایی که بیخوابی هایم را در آغوش گرفته است . دیوار های اتاقم را هر روزنزدیک تر احساس می کنم و این نشانه ی خوبی نیست. و این نشانه ی خوبی نیست که از صبح تا الان چاووشی توی این اتاق میخواند و میخواند و میخواند : اگـه چـه هیچکس نیومد سری به تـنـهـایـیـت نـزد اما تو کـوه درد بـاش طاقت بیار و مــــرد باش . غلت دیگری میزنم و روی دست راستم می خوابم. خوابم نمی آید, در واقع مدت هاست که خوب نخوابیده ام .اوایل فکر میکردم مشکل از بالش هایم است!...
1393-3-20 ماه منیر

نــه . . . نــه . . . بـگذاریـد حرفــم را بـزنـم. بـگـذارید بـرایتان بـگویـم که مـن هـیـچ علـاقـه ای به خوشبـخـت بــودن ندارم. مــن چنـیـن سعـادتی را نمـیخواهـم. من آگـاه بـودن را تـرجـیـج می دهـم این درســت نـیــسـت کــه شـمـا بـخواهـید آن را از مـن پــنـهان کنید. جهان آن طـور که شـما می گویـیـد زیـبـا نیست . . .عــوض شـدن آدم هـا در شـب غم انگیز است.جـهان آنطور که شما می گویید زیـبـا نیست.بگذارید برایـتان بگویم.بـعـضـی ها را دیده ایـد در شـب صدایـشان چـقـدر گـرم و شـیـریـن می شود؟! چقدر کـلـمـه ها را قشنگ اداء می کنند؟! انـگـار قـبـل از ایـن کـه بــه زبــان بــیــاورنـد تکــ تکــ کلمه هــایـشـان را بــرق انـداخـتـه انـد ! اصلـا آدم دیــگـری می شـونــد در شــب. قـلـبـشــان نـرم مـی شـود. شـعـر می گـویــنـد. عــارف مـی شــونـد. خـلـاق و حســاس وشـیـریـن مـی شـونـد. بـرایــت چایی می آورند و پای حرف هایت مینشینند . نگاهتان میکنند و اینطور وقت ها حس می کنم می شود بــا آدم هـا حـرف زد امـا . . . امـا روز کـه مـی شـود تـمـام حـس هـای قـشـنـگ شـبـانـه مـی پـرد ! انـگار نه انـگار که تـمــام شب را از درخشـش سـتـاره ها و چـالـه هـای ماه حــرف زده اند انـگـار نـه انـگـار که تــمـام وســواس هـا و خرافـات هـای روزانـه را ریـخـتـه بودند دور و مـوهایـشان را کــف زمـیـن پـخـش کـرده بـــودند و از خـوبــی هـا حــرف مـیـزدنـد . هـیـچ هـیـچ هـیـچ ! آدم هـا عـوض مـی شـونـد و مــن تـنـهـا خـوشـی ام ایـن مـی شـود کـه شـب ها سـفــره ی دلــم را بـرای هــیـچ کـس بـاز نـمـی کـنـم. مــیدانـم . . . یـک ذهن آشـفـته را کـسی درک نـمـی کـند امـــا گـاهـی جــوش و خـروش افکـارم مـی تـرسانـد مـرا و بـایـد بـنــویـسـم کـه آب شـدن بــــرف هــا غـم انـگـیـز اسـت . . . بـایـد بـنـویـسـم کـه ریــزش بــرگ هـای یـکــ غــروب پـایـیـزی بـا طـنـیـن انعـکاس قـارقـار کلاغ غم انگیز اسـت. تـیـر تـنـهـــــای چـراغ بــرق در صـبـح یـک روز زمـسـتانی اشکـم را در مـی آورد. بـایـد بـنویـســم پـیــرمــــرد گــدای مــعـلول زیـر پل غـم انـگـیـز است.دیـدن یـکـ سـربـاز پـای تـلـفـن کارتـی با سـر تـراشـیـده غــم انـگیز است. آه خـــدای مـــن . . . ایــن درد و دل هـای مـجــازی غــم انـگـیـز اسـت. گـریـه ی یـکــ مــــرد غــم انـگیـز اســـــــت. اخـتـلــاف طـبـقـاتـی غــم انـگـیـز اسـت. عــوض شـدن آدم هـا غـم انـگیـز اسـت. بـگذاریـد بــرایـتـان بــگـویـم مـــن هــیــچ عـلــاقـه ای بـه خـوشـبـخــت بـودن نـــــدارم.

مــن آگــاه بــودن را تـرجـیــح مـی دهـم ایـن درســت نـیـسـت کـه شـمـا بـخـواهـیـد آن را از مــن پـنـهــان کـنـیـد.
ماه منیر 1393-3-2

ماه همیشه منیر است اگر ابرهای تیره بگذارند...

در وجودم کسی هست !
به وسعت تو ....
که هر شب موهایش را شانه میزند و هر شب یاد آخرین نگاه تو...
آوار میشود... بر تنهاییم!
بر بی کسی این اتاقم...
و من با خودم فکر میکنم حریمِ کدامین خیال را شکسته ام که اینگونه حقیقت میشوی در باورم؟
باور کنی یا نه باشی یا نباشی دوستت دارم
فرقی نمیکند خیال باشی آرزو باشی یا عکسی در قابِ این مانیتور
در این دنیای مجازیِ پر از مجازات فرقی نمی کند که شعرِ کدام شاعر را میخوانی
فرقی ... دیدن ادامه ›› نمیکند که میشناسیم یا اینکه من تو را میشناسم
فرقی نمیکند که روی نیمکتی دو نفره نشسته باشیم
فرقی نمیکند که خوشحال بودیم یا ناراحت
همین را میدانم که دوستت دارم
و تو میشوی شروعِ حرف زدن
خودخواهیم را ببخش ببخش که تو را به خواب میبینم
ببخش که واژه به واژه ی شعرم از تو داد میزند
ببخش که من عاشقت هستم...
مخاطب خاص - ماه منیر-1393

زمانی که اشک در نگاه چاه حلقه می خورد , ماه می افتد...
ماه - تو بودی
چاه - من !
من - خودم بودم
تو - فقط , تصویرش !