«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
به دلیل خاطره نسبتاً خوبی که از یکی از نمایش های قبلی آقای امینی به نام "خدایگان" داشتم، دیدن این نمایش رو انتخاب کردم، البته برگ برنده آن کار هم بازی وحید آقاپور بود.
مشکل از جایی شروع میشود که کسی ادعایی را مطرح بکند که توان برآورده کردن آنرا نداشته باشد. این اثر ادعای مطرح کردن امر سیاسی با زبان طنز و با اقتباس از اثر سعدی را پیش میکشد اما عملا بحث سیاسی آن ابطر و زبان طنز آن الکن باقی میماند، به گونه ای که حتی شوخی های غالباً جنسی آن هم هر بار همچون آب یخی بر سر و روی مخاطب فرو میریزد.
به نظر میرسد رویکرد هنری را هم می باید از جناب سعدی آموخت که حتی در سیاسی ترین و انتقادی ترین مواضع خود، همچنان بر حلاوت هنر و ظرافت سخن پایمردی می کند و تلخ ترین پندها را به شیرین ترین وجه بیان میکند.
به هر حال توان تحمل بنده از نیمه های نمایش به پایان رسید و مجبور به ترک سالن شدم ، اما بیشتر از اینکه دلم برای زمان از دست رفته ام و یا وضعیت فرهنگ و هنر این مملکت بسوزد، به حال جناب سعدی ( رحمت الله علیه) سوخت که نام و آثار او دستاویز چنین کاری شود.
در آخر باید گفت: حرمت امامزاده را متولی آن حفظ میکند. اگر از کیفیت آثار نمایشی روز به روز کاسته شود، نباید توقع سرازیر شدن مخاطب به سالن های نمایش را داشت.
ناخوشآوازی به بانگِ بلند قرآن همیخواند. صاحبدلی بر او بگذشت، گفت: تو را مُشاهره چند است؟ گفت: هیچ. گفت: پس این زحمتِ خود چندین چرا همیدهی؟ گفت: از بهرِ خدا میخوانم.
گفت: از بهر خدا مخوان.