کارگردان اگر توانسته بود تماشاگر را دچار حس کوربینایی در انتهای نمایش کند شاید با اجرایی بی نظیر مواجه می شدیم.. اما متاسفانه فریب ذهن تماشاگر از طریق نمادها در خلال نمایش دیگر جذابیتش را در انتها از دست می دهد. دقیقا زمانی که مالی دچار فروپاشی ذهنی بعد از جراحی چشمانش می شود ارتباط مخاطب با اجرا رو به قطع شدن می رود و چیزی جز توضیحاتی در باره ی کوربینا بودن عاید مخاطب نمی شود. کارگردان از اینکه به مخاطب بفهماند دقیقا حس کوربینا بودن چیست ناتوان می ماند ...
با این حال نمایش مالی سویینی را جز دسته تئاترهای خوبی جای میدهم که این روزها به اجرا در می آیند. نمایش های مدرنی که باید جای خود را بیشتر در دنیای تئاتر باز کنند و صرف میزانسن های ایستا آن را نمایش نامه خوانی یا تئاتر رادیویی نخوانند
همچنین بازی بسیار خوب صابر ابر و امیر آقایی عزیز نمایش را بسیار خاص کرده بود و اجرای بی نظیر الهام کردای عزیز که قلب منو به تپش وا میداشت از نکات بسیار مثبت مالی سووینی است.