اگر هنوز به دیدن این نمایش نرفتین باید چندتا نکته رو بگم:
جلال تهرانی استاد دیالوگ‌نویسیه و شما باید اونقد حواستون جمعِ دیالوگ‌ها باشه تا متوجه داستان و نمادها بشین. اگه حوصلهٔ تفکر و تعمق تو سالن تئاتر رو ندارین و از دیالوگ‌های پشت‌هم خسته می‌شین و دوست دارین همه‌ش توی صحنه یه اتفاق عجیبی بیفته اصلاً این نمایش رو نبینین.
من شب دوم نمایش رو دیدم؛ دو سوم مخاطب‌ها نه دست زدن و نه پاشدن که کاملاً مشخص بود بازیگرا پر از حس بدن و چقد حالشون بده ازین اتفاق.
متن خیلی خوب بود اما کارگردانی... .
من جای آقای تهرانی باشم با توجه به بازخوردها قطع‌به‌یقین مونولوگ‌های ادبی انتهای نمایش رو کامل حذف می‌کردم. خود نمایش هم طولانی بود و واقعاً با توجه به نوع متن حوصله‌سربر می‌شد. اگه مونولوگ‌های انتهایی حذف بشن و خود نمایش در حد ۲۰ دقیقه کوتاه بشه قطعاً مخاطب هم راضی می‌شه.
بازی خانم سجادیه واقعا خوب بود و من تپق‌هاشون رو ندید می‌گیرم. کاش بهنوش طباطبایی بازی نمی‌کرد و هنرمند توانمند دیگه‌ای جای ایشون بازی می‌کرد. بازی بازیگر آقا هم بسیار ... دیدن ادامه ›› متوسط بود.
من ردیف ۸ (یکی مونده به آخر) نشسته بودم و باید بگم صدای بازیگر آقا خیلی موقع‌ها اصلاً واضح شنیده نمی‌شد و هردو خانم هم تلاشی برای بلند صحبت کردن نمی‌کردن. خانم طباطبایی بیشتر از اینکه در قالب نقشش فرو بره به‌نظرم حواسش به بلند کردن صداش بود فقط!
من بونکر ۱ رو (نمایشی که سارا رسولی و آقای آذرنگ بازی می‌کردن) بیشتر دوس داشتم و به‌نظرم کارگردانی و صحنه واقعاً خلاقانه‌تر و جذاب‌تر بود.