چند نکته درباره رام کردن مرد سرکش:1:به نظرم می رسه که ترجمه شهرام زرگر از نام نمایش منطبق با رویدادهای اجرا و کنش های صحنه ای هوشمندانه و درست است2:طراحی صحنه نمایش با وجود اختلاف سطحی که در عمق سالن طراحی شده در اغلب اوقات در خدمت اوج و فرودهای صحنه به صحنه نمایش است.هر چند در برش زاویه ای از منزل آلن بیکر و استفاده از وسایل صحنه می شد دقت عمل بیشتر یبه خرج داد3:در آشفته بازار طراحی های لباس در نمایش های مختلف که اغلب بر اساس داشته ها و نداشته ها و کم سلیقه گی ها و هزار بهانه و اما و اگر رخ می دهد طراحی لباس خانوم ضیا در نقش و نگارها تا دوخت و اجرا جالب توجه است.4:اغراق در برخی از لحظات اجرا در میان بازیگران به چشم می خورد.این مهم مشخصا در بازی فرزانه نشاط خواه،لیلا بلوکات و جبیب دهقان نسب رویت می شود.هر دو برادر نمایش (بهرام تشکر و سام کبودوند)و آذر سماواتی (کانی)کاملا بر نقش ها نشسته و مسلط هستند5:بهرام تشکر کارگردان عجیبی است.از او تا به حال اجرای نمایش هایی مثل ماه زدگان ،بداهه گویی آلما ،هتل کالیفرنیا،دختر یانکی را دیده ام.تقریبا همه اجراهای او در فضاهای مختلف رقم می خورد.گرایش او به نیل سایمون و آثارش در چند سال اخیر مشهود است و پذیرفتنی.رام کردن مرد سرکش هم تجربه ی جدیدش در سالنی پیچیده است.سالنی که بسیاری از گروههای نمایشی در آن شکست خورده اند و مردان سرکش می کوشند تا بهترین ها را برای خود ،سالن ،جامعه تاتر و تماشاگران تاتر رقم بزنند.برایشان بهترین ها را آرزومندم.