درود بر تو رفیقی که هیچوقت از نزدیک ندیده و قصد دیدنش را هم ندارم.
برای افشین واعظی عزیز...
امشب کار شگفت انگیزتان را دیدم،لذت بردم و خواستم برای اولین بار اینجا برایتان بنویسم،آخر کاری بود که ارزش صحبت کردن را داشت...
افشین واعظی عزیز قبلا از شما کار مشاهیر را در تماشاخانه ملک دیده بودم،چیزهایی داشت که از نبوغ شما میگفت.امشب با دیدن کار خوابیدن پیشرفت بیشتر را در این کار مشاهده کردم...واما سخنی برای روشنایی بیشتر افشین عزیز...این ماشینی که شما به جلو میرانی، بدن بدون اندامی است که در نهایت نباید با ادبیات کار کند،این ماشین نیاز به یک عضو مصنوعی دیگر دارد.بله صدای تکنولوژی بیشتر را به عنوان عضو مصنوعی زنانه سرخوشانه را در ادامه در کارتان احساس کردم.دست قشنگه رو قطع کن همان دستی که با ادبیات مخاطب را به هیجان میاورد...
در ضمن سه عدد جالبی است،هندسه خود را در درون وبه بیرون به خوبی میتواند ارتعاش دهد.ماتریکس زیبایی برای ناخوداگاه میتواند رسم کند.بیخود نبود که تسلا را به وجد می اورد...آری گوی ورقصان باشید...