اگه بخوام درباره‌ی تئاتر «شاید کمی نگاه کنم» بگم، باید بگم که واقعاً یه تجربه خاص و متفاوت بود. داستان به شدت جذاب و درگیرکننده‌ است. انگار تماشاگر رو توی یه سفر درونی می‌بره که خیلی عمیق و بااحساسه. شخصیت اصلی، با تمام ترس‌ها و زخم‌هاش، توی فضایی محدود و با صدای درونی خودش درگیر میشه و همین، داستان رو از همون اول جذاب می‌کنه.

نمایشنامه‌نویس خیلی خوب تونسته همه این تضادها و چالش‌های درونی شخصیت رو به نمایش بذاره و اصلاً حس می‌کنی که داری با خود شخصیت زندگی می‌کنی. از طرفی، هیچ چیزی در این داستان سطحی نیست. هر لحظه، یه قدم جلوتر می‌ری و با ترس‌ها و آرزوهای شخصیت اصلی بیشتر آشنا می‌شی.

و حالا در مورد بازیگر اصلی که باید بگم که واقعاً عالی بود! این مقام اول جشنواره برای بهترین بازیگر زن، کاملاً حقشه. به طرز عجیبی تونسته احساسات پیچیده‌ی شخصیت رو به زیباترین شکل ممکن بازی کنه و توی هر لحظه، تمام دغدغه‌ها و درگیری‌هاش رو به تماشاگر منتقل کنه. وقتی روی صحنه می‌ایستاد، انگار که هیچ چیزی جز اون شخصیت و دنیای درونیش وجود نداره. خیلی سخت بود ازش ... دیدن ادامه ›› چشم برداریم!

این تئاتر واقعاً آدم رو به فکر می‌ندازه، هم از لحاظ احساسی و هم از نظر فلسفی. خیلی از حرف‌ها و احساساتی که شاید در زندگی روزمره‌مون بهشون توجه نمی‌کنیم، توی این کار به طرز قشنگی مطرح شده. امیدوارم بیشتر از این تئاترهای با کیفیت ببینیم!