باید ملاک‌های انتخاب تئاتر را عوض کنم. دیگر خیلی نمی‌توانم به حضور نام‌های بزرگ و شناخته‌شده‌ و توجه به نظر بینندگان قبلی دل ببندم.
قطعا نظرات سایرین محترم است و هر کس از ظن خودش یار می‌شود اما وقتی اکثریت قاطع نمایشی را بسیار می‌پسندند و تو به اتکاء آن به تماشا می‌نشینی و خیلی زود می‌فهمی که جزو اقلیت ناخشنود هستی معلوم می‌شود از این پس انتخاب برایت آسان نخواهد بود. دیشب هفت نفر بودیم و بعد از خاتمه نمایش ابتدا دیدن چهره‌های درهم و خسته همدیگر و بعد اعتراف زبانی همه‌مان معلوم کرد که تک‌تک‌مان در رودربایستی بقیه تا آخر نشسته‌ایم وگرنه خیلی زود به آن اقلیت‌تری که می‌گفتند سالن را ترک کرده‌اند می‌پیوستیم.
به تمام کسانی که این نمایش را شکل دادند خدا قوت می‌گویم، بخصوص بازیگران که انرژی عجیبی مصرف کردند اما ما هیچکدام دوست نداشتیم.