نمایش سندرم هملت یک اثر جذاب، شسته رفته و فکر شده است. استفاده صحیح از موسیقی، فرم، نورپردازی و بازی های عالی همگی دست به دست هم داده بودند تا جان کلام که شخصیت و احساسات ترس، تردید و نفرت وجود هملتست را به درستی به مخاطب القا کند.
طراحی صحنه کار، مرا به یاد انیمیشن شام اقلیت یکی از فیلم کوتاه های ضد امپریالیستی تاریخ ایتالیا می انداخت، که اگر هم چنین بود به نظرم استفاده خوب و به جایی از آب در آمده.
و همچنین از نمایشنامه چهار صندق جناب بیضایی الهاماتی گرفته شده البته در اینجا ۳ درب و سه کاراکتر با عنوان تعقل، ترس و آنیماست.
همچنین حرکت و ریتم آرام اما پر تکانه اثر احساساتی که نویسنده قصد بیان داشته به خوبی نمایش درآورده و مخاطب را از ابتدا تا انتهای ۵۵ دقیقه کار با اضطراب و دلهره پیش میبرد و کوپ نمایش می کند که جزء محاسن اثر است.
استفاده درست از رنگهای سفید و سیاه که در مقابل هم هستند
و رنگ قرمز که در کفش‌ها بند لباس و رنگ مو و بلوز و گریم سه بازیگر استفاده شده تا رد خون و مرگ را نشان دهد و نور قرمز و آبی به این موضوع دامن می‌زند.
همچنین سرو بخشی از اعضای بدن نشان از خوردن گوشت پدر دارد و نوشیدنی که هر بار یک تاثیری بر روی شخصیت‌ها می‌گذارد از سرمستی تمام تا مسخ شدگی و تا سوزاندن درون.
اما حیف و صد حیف که امکان عکاسی نداشتم وگرنه صحنه پر بود از شاتهای خاص و جذاب‌‌‌...‌📸📸📸📸📸

در این فقر فرهنگی و خفقان حکومتی چقدر جایی این دست کارهای فاخر و آگاهی بخش خالی است و همچون قطرات باران بر تن خشک فرهنگ مردم ایران می بارد. اثری ارزشمند، قرص و جاندار که برای تک تک دیالوگها فکر شده و درست و به جای خود خارج میشوند. بازی های درخشان، طراحی صحنه ، لباس و گریم جذاب و دقیق و کاربردی که همراه نمایشنامه است و همچنین تکمیل کننده میزانس دهی درست کارگردان توانمند اثر است.