عالی . به عنوان کسی که سابقه همکاری در نوشتن مجموعه های نمایشی تلویزیون را دارد و البته دستی هم در نقدنویسی آثار نمایشی در مطبوعات رسمی کشور،باید عنوان کنم که نمایش هیولای چوبی را دوست داشتم و لذت بردم . حامد شایسته در هیولای چوبی جهانی را به تصویر میکشد که عشق و خیانت ،غرور و حقارت و استعمار و بردگی را میتوان در آن دید... . .فرم روایت و بازی های درخشان زیبایی کار را دوچندان میکند . نقد را با عقده گشایی اشتباه نگیریم . بهترین راه برای نقد یک اثر هنری خلق اثریست بهتر از آن و این به شرطیست که توانایی انجام آنرا داشته باشید . شیوه روایت حامد شایسته از زشتی ها و زیبایی های روح آدمی، متفاوت و در خور تحسین است .قرار نیست همه داستان های دنیا سر راست و یک خطی روایت شوند ،لااقل این کاری نیست که حامد شایسته بخواهد به آن تن دهد ، به خاطر آنکه زیادی ساده است . . شایسته رفته رفته زبان مخصوص خودش را می یابد و شیوه قصه گویی خودش را پخته تر از قبل میکند . برای مخاطبی که اهل تفکر است ، هیولای چوبی اثری به یاد ماندنی خواهد بود .


علی اختیاری (ناد)

لذت بردم . بعداز مدت ها یک تئاتر خوب با بازیهای خوب و البته کارگردانی عالی .آشفتگی های ذهن یک بیمار اسکیزوفرن با همه پیچیدگی هایش که گسست زمان و مکان را هم به دنبال دارد، در دست یک کارگردان خلاق میتواند طوری رندانه نظم بگیردکه تماشاچی علاقه مند به سرنوشت شخصیت چند پاره او نتواند حتی یک لحظه چشم از صحنه بگیرد .ریتم کار در طول اجرا نمیفتد و همین موضوع باعث میشود تماشاچی خسته نشود . دیدن " هیچ کس جیمی نمیشه " در این اوضاع وانفسا بیشتر از پیش مرا به آینده تئاتر ایران دلگرم کرد .

علی اختیاری