هر دفعه یه نمایش جدید می بینم، احساس می کنم یه دریچه جدیدی از هنر و تفکر جلوی روم باز می شه. واقعا تنوع و خلاقیت در انتخاب سوژ های تئاتر، چند سطح بالاتر از فیلم های تولید داخله .
کاستی های کار مثل قطعی صدای میکروفون و سر و صدای برخی تماشاچی هاو ... رو که بذاریم کنار
اجرای بازیگر ها خیلی عالی بود. هم اجرای بصری و هم اجراهای سمعی. همه بازیگرها از صدای خوبی برخوردار بودن. چه موقع دیالوگ گفتن و چه موقع آواز خوانی
طراحی صحنه و دکور هم با توجه به امکانات سن، فوق العاده بود. یعنی من با تئاتر الیور توییست مقایسه کردم که از اون سن پیشرفته تالار وحدت بهره می برد، می شه گفت قابل رقابتن. مخصوصا اگه بلیط 35 تومنی این نمایش رو با بلیط حدود 100 تومن الیور مقایسه کنیم
سوژه نمایش هم جالب و جدید بود. کاملا کنایی و ابهام آمیز. داستان رو می شد با خیلی از مسائل دیروز و امروز ایران و دنیا تطبیق محتوایی داد. در کل موضوع نمایش، جا برای حرف زدن خیلی زیاد داره.

خلاصه که بعد از بیرون اومدن از سالن، حال خوبی داشتم و توصیه می کنم اگه دنبال یه نمایش تامل انگیز هستید، ببینید

اجرای بازیگرها فوق العاده عالی و روان بود... دقیقا تو لحظاتی که با طنز تلخشون از سختی های زندگیشون، باعث می شدن کمی لبخند رو لبات بیاد،بلافاصله کاری می کردن که اشک از چشمات جاری بشه و به حدی زیبا و با احساس کلمات و جملات رو بیان می کردن، واقعا یک لحظه فکر می کردی همه این اتفاقات برای خودشون افتاده.

خوشحالم که قبل از تموم شدن اجرای این اثر تونستم برم و ببینمش... و ناراحتم که فرصت دوباره دیدنش رو ندارم