ممنون از اظهار نظر و محبتتون...
در پاراگراف دوم نوشته تون به نکته ای اشاره کرده اید که لازم دیدم توضیح مختصری بدهم...
اول اینکه واقعن داستان اگر محدود شود به حکایت ظلم یک خان به یه سری روستایی به قول شما داستان زود لو می رود اما نکته مهم در مورد این نمایش این است که دقیقن داستان های فرعی است. در ساختار اینگونه نمایش ها علاوه بر قصه ای که روایت می شود آن چیزی که مهمتر است آشنایی با یک سری خرده فرهنگ، نوع روابط انسانی و شیوه ارتباطی و شرایط حاکم بر زندگی انسان هایی که کمتر از آنها گفته شده و در روز صحنه تئاتر دیده نشده اند.
جاذبه عمده این آثار همین معرفی است. معرفی آدم هایی که تا به حال شرایط زندگی آنها تغییر نکرده است و همه روی یک سری قبر زندگی می کنند. شما تصور کنید اگر واقعیت زندگی این انسان ها در قصه ای امروزی بیان می شد به هیچ وجه اجازه اجرا پیدا نمی کرد پس قصه بهانه است.

خانم شقایق ممنون از محبتتون لیکن در رابطه با بخش پایانی یادداشتون باید بگم که این نمایش حس این همانی و همزاد پنداری برای دنیای امروز من ایجاد نمیکرد و بیشتر من رو یاد نوشته های دولت آبادی عزیز به خصوص کلیدر می انداخت که همواره فاصله فکری و حسی زیادی رو با اون داشتم.
البته ادراک هر فرد نسبت به حال و گذشته کاملا نسبی و تجربی بوده و میتواند برای هر انسان نسبت به دیگری بسیار متفاوت باشد.