"جنگ همه معادلات رو به هم می زنه! "
جز معدود دیالوگ هایی که در ذهنم مونده و دیشب شانس این رو داشتم که بعد چند سال دوباره به تماشای این کار بنشینم البته با کستینگ بازیگر های متفاوت از اجرای چند سال پیش جشنواره که برنده فجر اون سال هم شد.
در یک کلام دست مریزاد میگم به کل گروه خانه ی کاغذی،مهدی برومند کارگردان بسیار مستعد، رضا حیدری مشاور و طراح نور، حمید رضا نعیمی نویسنده و صد البته بازیگران توانای کار آقای شهراز و خانم ادبی با بازیهای متفاوتشون که غافلگیر شدم و آقای عطایی عزیز با بازی همیشه خوبشون و موسیقی عالی آن.
خانه کاغذی به حق کمدی نیست، کمدی سیاه است، طنز تلخ و گروتسکی ماهرانه به مقوله جنگ و اثرات آن می پردازد و آن چنان هنرمندانه زوایای خشن این موضوع را به نرمی و آهنگین وارد زندگی هر یک از ما می کند که شاید مخاطب در دقایق نخست متوجه این شوک نشود اما لحظاتی بعد خودش را میبیند و با شخصیت های داستان همذات پنداری می کند.
خانه ی کاغذی را بی هیچ اغراقی می توان در لیست ده نمایشی که در ذهن مخاطب ماندگار می شود ، نامید.