ورود به دنیای سینما

سال 1936 فهمیدم که باید روی پای خودم بایستم. تصادفا چشمم افتاد به آگهی روزنامه ای از شرکت فیلمسازی PCL که برای شرکت در امتحان شغل دستیار کارگردانی، عده ای داوطلب می خواست. آن موقع، با اینکه از فیلم اصلا بدم نمی آمد و زیاد سینما می رفتم، هنوز اشتیاقی نداشتم که نامم را در فیلمها ببینم. چیزی که حس می کردم این بود که دیگر نمی توانم به پدر و مادرم متکی باشم. مجبور بودم روی پای خودم بایستم و این آگهی راهی پیشنهاد می کرد. آگهی می گفت که باید مقاله ای بنویسم درباره معایب اساسی سینمای ژاپن و اینکه این معایب چگونه می توند برطرف شود. به خودم گفتم اگر عیب، اساسی باشد که نمی شود برطرفش کرد؟ ولی چیزی نوشتم و فرستادم.
مطلب کامل را در لینک زیر بخوانید:
http://iran-critique.blogsky.com/1394/03/06/post-134/kurosawa-3