دلم گرفته ،
و دستانت
برای باز کردن این گره ی کور
چه دور.
آسمان روشن
اما
برای آمدنت،
چه دیر
اجازه بده ،
فقط این بار
در این شعر
تنها از خودم بگویم...
هرچه باشد،
هوا برای حرف زدن از تو
بیش از اندازه بارانی است.



پ.ن. شعر مشترک نیلوفر ثانی عزیز و من ... ممنونم ازش واقعا.