نمایش ، زیبا و دلنشین بود.
بازی اعدامیان آنقدر تاثیر گذار ، که گاهی اضطراب و ترس از سرنوشت آنها ، سراسر وجودم را در بر می گرفت.
حس می کردم که بازیگران کاملا با نقشهایشان عجین شده بودند....
و اما
مساله ای که از روز چهارشنبه پس از پایان نمایش ، ذهنم را به خود مشغول نموده است اتفاقی بود که منحر به تذکر توام با اعتراض و ناراحتی یکی از بازیگران در حین اجرای نمایش بود. اعتراض به صدای زنگ موبایل ها در طول نمایش ...
خاموش بودن موبایل و تبلت و سکوت اختیار کردن در زمان اجرای تاتر ، حقیقتی است که حتی نیاز به تذکر هم ندارد و هر انسان فرهیخته و با شعوری این نکات را در هر حای دنیا رعایت می کند ولی متاسفانه در ایران ، تاتر در حال تبدیل شدن به محلی برای حضور برخی افراد نادان و روشنفکر نما است . افراد بی فرهنگی که حتی درک و فهم احترام گذاشتن در چنین محیط هایی را نداشته و نخواهند داشت.

این چند خط را نه برای اصلاح اینچنین افراد بی ارزش نوشتم ، بلکه تنها برای فروکش بخشی از ناراحتی و نفرتم از چنین افرادی نقل کردم...
شهاب